_SoN_ un Sayfası - Sayfa 3

**_SoN_** · 01-20-2010, 21:00

Fuzuli'ye "Sevmek mi yoksa Sevilmek mi daha güzeldir?'' diye sormuşlar. "Sevmek" diye cevaplamış ve eklemiş; "çünkü sevildiğinden asla emin olamazsın.

**NOYAN** · 01-20-2010, 21:08

Fuzuli güzel demiş

**_SoN_** · 02-22-2010, 16:15

**_SoN_** · 02-25-2010, 12:10

VARLIĞINI BİR telefona bağlamışsın. Gece gündüz mesaj mı bekliyorsun? Kulakların da telefonun zilinde öyle mi? Günlerin telefon sesine kulak kesilmekle mi geçiyor? Bir ses, bir kaç sözcük seni kendine mi bağladı?

O zaman dur tahmin edeyim: yüreğin soğuk olmalı. Tahminim doğru, öyle mi? Hatta biraz da çölleşti mi? Demek sözcüklerin tesellisine muhtaçsın. Aşkın sözcüklere. Seni senden alacak sözcüklerin peşindesin. Varlığını rüzgarın önüne katacak sözcükler. Yüreğini delip geçecek sözcükler. Aklını başından alacak sözcükler. Ama aklın hala başında. Belki de bu iyiye işaret değil mi?

Telefondan mesaj gelmiyor. Telefonun zili çalmıyor. Aşkın sözcükler duymuyorsun. Yüreğini delip geçen değil yüreğini paralayan sözcükler bile duymuyorsun. Evren dilsiz ve sana konuşmuyor.

Hareketsizlik sorunlarını çözmez. Biliyorsun. Kaç kere denedin bunu. Olduğun yerde durmamalısın. Kendini yatağın üzerinde ahmakça bırakmamalısın. Ağır mı kaçtı ahmak sözcüğü. Özür dilerim. Çok özür dilerim. Aklın başına gelsin istemiştim. Bazen sana böyle kelimeler kullandığım için bana kırılmamalısın.

Yürümekten başka ne yapabilirsin? Yürümelisin. Kalbinin dilini çözmelisin. Her bir adım sana bir sözcük öğretecek ve konuşmayı yeniden öğreneceksin.

Yataktan kalkıyorsun. Yorgun argın olsan da kalkıyorsun. Yer seni kendine çekse de kalkıyorsun. Yatarak enerji kazanamazsın. Sadece enerji tüketirsin.

Yürüyorsun.

Yerde bir kozalak görüyorsun. İğnemsi yaprakcıkları gömülmüş. Yeni doğmuş bir kedinin yumulu gözlerini andırıyor. Duramıyorsun. Yerden alıyorsun. Elinde taşıyorsun. Bir elmastan daha değerli o an için sana. Tüm dünya bir yana bir kozalak bir yana geliyor sana. Ne güzel. Tek bir kozalağın değerinin tüm evrene eşit olduğunun farkındasın. İşte sen busun. İşte şimdi oluşunu anlıyorsun. Varolmanın oluşunu. İşte şimdi kalbin yatışıyor.

Yürüyorsun.

Bir ağaçtan bir yaprak düşüyor. Tam önüne. Tam ayaklarının dibine. Duruyorsun. Eğiliyorsun. Sararmış bir yaprak. Yemyeşil yaprakların içinden toprakla buluşmaya gelmiş olanı. Yerden alıyorsun. Elinde taşıyorsun. Bir elmastan daha değerli o an senin için. Tüm dünya bir yana o yaprak bir yana geliyor sana. Ne güzel. Tek bir yaprağın değerinin tüm evrene eşit olduğunun farkındasın. İşte sen busun. İşte şimdi kendinsin. Kalbin açılıyor. Yaprak yaprak.

Yürüyorsun. Rüzgar ellerinden tutuyor. Duruyorsun. Parmaklarını açıyorsun. Rüzgarı tutamıyorsun. Tutmana gerek yok mu? Tabiki. Onu yanında götürmene de gerek yok. O seninle geliyor. Nereye yürüsen ellerini takib ediyor. Rüzgar bir elmastan daha değerli senin için. Tüm dünya bir yana rüzgar bir yana geliyor sana. Ne güzel. Rüzgarın değerinin tüm evrene eşit olduğunun farkındasın. İşte sen busun. İşte şimdi kalbindesin. İşte şimdi evren kalbine yerleşiyor. İşte şimdi kalbin yatışıyor.

Yürüyorsun.

Dura kalka da olsa yürüyorsun. Ara ara dinlenmende tabi ki bir sakınca yok. Bir banka oturuyorsun. Sonra kalkıyorsun. Sonra yine yürüyorsun.

Deniz kenarında duruyorsun. Elini suya daldırıyorsun. Avucunu denizin tuzlu suyuyla dolduruyorsun. Avucunda bir elmastan daha değerli bir varlık var. Tüm dünya bir yana bir avuç deniz suyu bir yana geliyor sana. Ne güzel. Bir avuç deniz suyunun tüm evrene eşit olduğunun farkındasın. İşte sen busun. İşte şimdi hayatın kalbindesin. Duyguların hafifliyor.

Yürüyorsun.

Ayakların dikkatini çekiyor. Sırayla öne geçiyorlar. Aralarındaki ahenge hayret ediyorsun. Ardışık hareketleri sana bırakılsaydı bunu yapamazdım diye düşünüyorsun. Haklısın. İyi ki sana bırakıl mamış mı? Bunu son günlerde oldukça sık düşünüyorsun. İyi ki hayatta bir çok şey sana-herşey sana bırakılmamış. Yoksa ne yapardım diyorsun. Ayakların o an sana bir elmastan daha değerli geliyor. Sen onları, onlar seni takip ediyor. Hayır. Kimse kimseyi takib etmiyor. Hep birliktesiniz. Hep aynı yerde. Hep aynı zamanda. Ne kadar bütünleştiğinizi anlıyorsun. Doğumundan ölümüne kadar ayaklarınla ne önde ne arkada, hep yanyana birlikte olmak seni heyacanlandırıyor. O an tüm dünya bir yana ayakların bir yana geliyor sana. Ne güzel. Ayaklarının tüm evrene eşit olduğunun farkındasın. İşte şimdi kalbindesin. İşte şimdi hayatın kalbindesin. Kalbin ısınıyor.

Yürüyorsun.

Bedenin yoruluyor. Olsun. Yorgunluğunu hissediyorsun. Ne güzel yorgunluk hissetmek mi diyorsun. Tüm kalbimle katılıyorum sana. Yoruluyorsun. Yeterki ALLAH kalp yorgunluğu vermesin değil mi. Yürüyorsun. Bedenin daha çok yoruluyor. Kalbin daha çok dinleniyor.

Yürüyorsun.

Adım adım evrenin dili çözülüyor. Evren sana konuşuyor. Farklı renklerde. Farklı kıpırtılarla. Bazen sessizce konuşuyor. Bazen fısıltıyla. Bazen ufak bir çığlık sesiyle sana sesleniyor. Aşkın sözcükler seni senden alıyor. Yüreğini delip geçen sözcükler.

Kalbin evreni duyuyor. Evren sana ilgi gösteriyor. Evren Onun adına sana ilgi gösteriyor. Hem de sonsuz sözcükle. Sözcükler ruhuna işliyor. İlla duymak istediğini duyma inadından vazgeçiyorsun. Sana seslenen sözcükleri kalbinin duymasına izin veriyorsun. Kalbinin sağırlığı geçiyor. Ne güzel.

Telefonun aklına geliyor bir an. Mesaj geldi mi acaba?

Mustafa Ulusoy

**kelebek35** · 02-25-2010, 17:48

Dinle beni yüreğim ve gömül suskunluğa
Sadece izin kalsın seni bulmak isteyen aşığa..!

arada bu sayfaya bende katkı sağlamak istiyorum son

**_SoN_** · 02-25-2010, 21:43

Alıntı:

kelebek35´isimli üyeden Alıntı

Dinle beni yüreğim ve gömül suskunluğa
Sadece izin kalsın seni bulmak isteyen aşığa..!

arada bu sayfaya bende katkı sağlamak istiyorum son

teşekkürler

**_SoN_** · 03-16-2010, 18:24

EİNSTEİN VE ŞÖFÖRÜ

Einstein konferanslarına hep özel şoförü ile
gidermiş. Yine bir konferansa
gitmek üzere yola çıktıkları bir gün şoförü
Einstein'a;

"Efendim, uzun zamandır siz konuşmanızı yaparken
ben de arka sıralarda
oturup sizi dinliyorum ve neredeyse söyleyeceğiniz her
şeyi kelimesi
kelimesine biliyorum" demiş. Einstein gülümseyerek ona bir teklifte
bulunmuş:
"Peki, şimdi gideceğimiz yerde beni hiç
tanımıyorlar... O halde
bugün palto ve şapkalarımızı değiştirelim, benim
yerime sen konuş,ben de
arka sırada seni dinlerim." Şoför, gerçekten
çok şahane ve başarılı bir
konuşma yapmış ve sorulan bütün soruları doğru
cevaplamış. Tam yerine
oturacağı sırada bir kişi,
o güne kadar konferansta sorulmamış ağır bir
fizik sorusu sormuş.
Şoför, hiç duraksamadan soruyu soran kişiye dönüp:

"Böylesine basit bir soruyu sormanız gerçekten çok
garip" demiş.
Sonra da salonun arkasında oturan Einstein'ı
işaret ederek şöyle devam
etmiş:
"Şimdi size arka sırada oturan şoförümü
çağıracağım ve sorduğunuz soruyu,
göreceksiniz, o bile cevaplayacak."

Netice:
1-AKILLI İNSANLAR, AKILLI İNSANLARLA
ÇALIŞIR
ve
2-İNSANIN ZEKİLİĞİNİN YANINDA UYANIKLIĞIDA İNSANA ÇOK ŞEYLER KAZANDIRIR.

**_SoN_** · 03-16-2010, 20:03

bir İnsanın Nasıl Güldüğünden Terbyesini, Neye Güldüğünden Akıl Seviyesini Anlarsın..!

**_SoN_** · 09-10-2011, 12:11

Bacımın örtüsü batmışsa zalimin gözüne,
Billah acırım tükürüğe,tükürsem yüzüne,
Medeni olmak açmaksa bedeni,
Desenize hayvanlar bizden daha medeni"
M.AKİF ERSOY

**_SoN_** · 09-10-2011, 12:18

suskunlugum asaletimdendir...
her lafa verecek bir cevabım var
lakin bir lafa bakarım laf mı diye
bir de söyleyene bakarım adam mı diye...

02-22-2010, 16:15	#23
Kullanıcı Adı _SoN_	ben hep seni düşünürüm.

01-20-2010, 21:00	#21
Kullanıcı Adı _SoN_	Fuzuli'ye "Sevmek mi yoksa Sevilmek mi daha güzeldir?'' diye sormuşlar. "Sevmek" diye cevaplamış ve eklemiş; "çünkü sevildiğinden asla emin olamazsın.

01-20-2010, 21:08	#22
Kullanıcı Adı NOYAN	Fuzuli güzel demiş

02-25-2010, 12:10	#24
Kullanıcı Adı _SoN_	VARLIĞINI BİR telefona bağlamışsın. Gece gündüz mesaj mı bekliyorsun? Kulakların da telefonun zilinde öyle mi? Günlerin telefon sesine kulak kesilmekle mi geçiyor? Bir ses, bir kaç sözcük seni kendine mi bağladı? O zaman dur tahmin edeyim: yüreğin soğuk olmalı. Tahminim doğru, öyle mi? Hatta biraz da çölleşti mi? Demek sözcüklerin tesellisine muhtaçsın. Aşkın sözcüklere. Seni senden alacak sözcüklerin peşindesin. Varlığını rüzgarın önüne katacak sözcükler. Yüreğini delip geçecek sözcükler. Aklını başından alacak sözcükler. Ama aklın hala başında. Belki de bu iyiye işaret değil mi? Telefondan mesaj gelmiyor. Telefonun zili çalmıyor. Aşkın sözcükler duymuyorsun. Yüreğini delip geçen değil yüreğini paralayan sözcükler bile duymuyorsun. Evren dilsiz ve sana konuşmuyor. Hareketsizlik sorunlarını çözmez. Biliyorsun. Kaç kere denedin bunu. Olduğun yerde durmamalısın. Kendini yatağın üzerinde ahmakça bırakmamalısın. Ağır mı kaçtı ahmak sözcüğü. Özür dilerim. Çok özür dilerim. Aklın başına gelsin istemiştim. Bazen sana böyle kelimeler kullandığım için bana kırılmamalısın. Yürümekten başka ne yapabilirsin? Yürümelisin. Kalbinin dilini çözmelisin. Her bir adım sana bir sözcük öğretecek ve konuşmayı yeniden öğreneceksin. Yataktan kalkıyorsun. Yorgun argın olsan da kalkıyorsun. Yer seni kendine çekse de kalkıyorsun. Yatarak enerji kazanamazsın. Sadece enerji tüketirsin. Yürüyorsun. Yerde bir kozalak görüyorsun. İğnemsi yaprakcıkları gömülmüş. Yeni doğmuş bir kedinin yumulu gözlerini andırıyor. Duramıyorsun. Yerden alıyorsun. Elinde taşıyorsun. Bir elmastan daha değerli o an için sana. Tüm dünya bir yana bir kozalak bir yana geliyor sana. Ne güzel. Tek bir kozalağın değerinin tüm evrene eşit olduğunun farkındasın. İşte sen busun. İşte şimdi oluşunu anlıyorsun. Varolmanın oluşunu. İşte şimdi kalbin yatışıyor. Yürüyorsun. Bir ağaçtan bir yaprak düşüyor. Tam önüne. Tam ayaklarının dibine. Duruyorsun. Eğiliyorsun. Sararmış bir yaprak. Yemyeşil yaprakların içinden toprakla buluşmaya gelmiş olanı. Yerden alıyorsun. Elinde taşıyorsun. Bir elmastan daha değerli o an senin için. Tüm dünya bir yana o yaprak bir yana geliyor sana. Ne güzel. Tek bir yaprağın değerinin tüm evrene eşit olduğunun farkındasın. İşte sen busun. İşte şimdi kendinsin. Kalbin açılıyor. Yaprak yaprak. Yürüyorsun. Rüzgar ellerinden tutuyor. Duruyorsun. Parmaklarını açıyorsun. Rüzgarı tutamıyorsun. Tutmana gerek yok mu? Tabiki. Onu yanında götürmene de gerek yok. O seninle geliyor. Nereye yürüsen ellerini takib ediyor. Rüzgar bir elmastan daha değerli senin için. Tüm dünya bir yana rüzgar bir yana geliyor sana. Ne güzel. Rüzgarın değerinin tüm evrene eşit olduğunun farkındasın. İşte sen busun. İşte şimdi kalbindesin. İşte şimdi evren kalbine yerleşiyor. İşte şimdi kalbin yatışıyor. Yürüyorsun. Dura kalka da olsa yürüyorsun. Ara ara dinlenmende tabi ki bir sakınca yok. Bir banka oturuyorsun. Sonra kalkıyorsun. Sonra yine yürüyorsun. Deniz kenarında duruyorsun. Elini suya daldırıyorsun. Avucunu denizin tuzlu suyuyla dolduruyorsun. Avucunda bir elmastan daha değerli bir varlık var. Tüm dünya bir yana bir avuç deniz suyu bir yana geliyor sana. Ne güzel. Bir avuç deniz suyunun tüm evrene eşit olduğunun farkındasın. İşte sen busun. İşte şimdi hayatın kalbindesin. Duyguların hafifliyor. Yürüyorsun. Ayakların dikkatini çekiyor. Sırayla öne geçiyorlar. Aralarındaki ahenge hayret ediyorsun. Ardışık hareketleri sana bırakılsaydı bunu yapamazdım diye düşünüyorsun. Haklısın. İyi ki sana bırakıl mamış mı? Bunu son günlerde oldukça sık düşünüyorsun. İyi ki hayatta bir çok şey sana-herşey sana bırakılmamış. Yoksa ne yapardım diyorsun. Ayakların o an sana bir elmastan daha değerli geliyor. Sen onları, onlar seni takip ediyor. Hayır. Kimse kimseyi takib etmiyor. Hep birliktesiniz. Hep aynı yerde. Hep aynı zamanda. Ne kadar bütünleştiğinizi anlıyorsun. Doğumundan ölümüne kadar ayaklarınla ne önde ne arkada, hep yanyana birlikte olmak seni heyacanlandırıyor. O an tüm dünya bir yana ayakların bir yana geliyor sana. Ne güzel. Ayaklarının tüm evrene eşit olduğunun farkındasın. İşte şimdi kalbindesin. İşte şimdi hayatın kalbindesin. Kalbin ısınıyor. Yürüyorsun. Bedenin yoruluyor. Olsun. Yorgunluğunu hissediyorsun. Ne güzel yorgunluk hissetmek mi diyorsun. Tüm kalbimle katılıyorum sana. Yoruluyorsun. Yeterki ALLAH kalp yorgunluğu vermesin değil mi. Yürüyorsun. Bedenin daha çok yoruluyor. Kalbin daha çok dinleniyor. Yürüyorsun. Adım adım evrenin dili çözülüyor. Evren sana konuşuyor. Farklı renklerde. Farklı kıpırtılarla. Bazen sessizce konuşuyor. Bazen fısıltıyla. Bazen ufak bir çığlık sesiyle sana sesleniyor. Aşkın sözcükler seni senden alıyor. Yüreğini delip geçen sözcükler. Kalbin evreni duyuyor. Evren sana ilgi gösteriyor. Evren Onun adına sana ilgi gösteriyor. Hem de sonsuz sözcükle. Sözcükler ruhuna işliyor. İlla duymak istediğini duyma inadından vazgeçiyorsun. Sana seslenen sözcükleri kalbinin duymasına izin veriyorsun. Kalbinin sağırlığı geçiyor. Ne güzel. Telefonun aklına geliyor bir an. Mesaj geldi mi acaba? Mustafa Ulusoy

02-25-2010, 17:48	#25
Kullanıcı Adı kelebek35	Dinle beni yüreğim ve gömül suskunluğa Sadece izin kalsın seni bulmak isteyen aşığa..! arada bu sayfaya bende katkı sağlamak istiyorum son

03-16-2010, 18:24	#27
Kullanıcı Adı _SoN_	EİNSTEİN VE ŞÖFÖRÜ Einstein konferanslarına hep özel şoförü ile gidermiş. Yine bir konferansa gitmek üzere yola çıktıkları bir gün şoförü Einstein'a; "Efendim, uzun zamandır siz konuşmanızı yaparken ben de arka sıralarda oturup sizi dinliyorum ve neredeyse söyleyeceğiniz her şeyi kelimesi kelimesine biliyorum" demiş. Einstein gülümseyerek ona bir teklifte bulunmuş: "Peki, şimdi gideceğimiz yerde beni hiç tanımıyorlar... O halde bugün palto ve şapkalarımızı değiştirelim, benim yerime sen konuş,ben de arka sırada seni dinlerim." Şoför, gerçekten çok şahane ve başarılı bir konuşma yapmış ve sorulan bütün soruları doğru cevaplamış. Tam yerine oturacağı sırada bir kişi, o güne kadar konferansta sorulmamış ağır bir fizik sorusu sormuş. Şoför, hiç duraksamadan soruyu soran kişiye dönüp: "Böylesine basit bir soruyu sormanız gerçekten çok garip" demiş. Sonra da salonun arkasında oturan Einstein'ı işaret ederek şöyle devam etmiş: "Şimdi size arka sırada oturan şoförümü çağıracağım ve sorduğunuz soruyu, göreceksiniz, o bile cevaplayacak." Netice: 1-AKILLI İNSANLAR, AKILLI İNSANLARLA ÇALIŞIR ve 2-İNSANIN ZEKİLİĞİNİN YANINDA UYANIKLIĞIDA İNSANA ÇOK ŞEYLER KAZANDIRIR.

03-16-2010, 20:03	#28
Kullanıcı Adı _SoN_	bir İnsanın Nasıl Güldüğünden Terbyesini, Neye Güldüğünden Akıl Seviyesini Anlarsın..!

09-10-2011, 12:11	#29
Kullanıcı Adı _SoN_	Bacımın örtüsü batmışsa zalimin gözüne, Billah acırım tükürüğe,tükürsem yüzüne, Medeni olmak açmaksa bedeni, Desenize hayvanlar bizden daha medeni" M.AKİF ERSOY

09-10-2011, 12:18	#30
Kullanıcı Adı _SoN_	suskunlugum asaletimdendir... her lafa verecek bir cevabım var lakin bir lafa bakarım laf mı diye bir de söyleyene bakarım adam mı diye...

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Kullanıcı ismi		Beni hatırla
Şifreniz