![]() |
![]() |
#1 |
![]() Ben ona ağlamıyorum ki... Nuh aleyhisselâm zamanında insanlar ![]() yaşarlardı. O devirde bir kadının oğlu öldü bir gün. Kadıncağız iki gözü iki çeşme ağlıyordu ki ![]() komşu kadınlardan biri gelip tesellî etti onu: Niye bu kadar ağlıyorsun komşu. Allahın takdîriböyleymiş. Dertli kadın; Âmennâ. Ben ona ağlamıyorum ki ![]() dedi. Ya neye ağlıyorsun? Yavrum fazla bir gün görmedi de. Annelik şefkatiyle ağlıyorum işte. Oğlun kaç yaşındaydı ki? İkiyüzyetmişbeş. Vaah vah! Gerçekten gençmiş. Ama yine de şükret kardeş. Sen böyle ağlarsan ![]() âhir zaman ümmeti ne yapsın? Onların ömürleri kısa mı olacakmış? Evet ya ![]() sene kadar Kadın inanamadı. Doğru mu bu komşu? Tabii ya. Allah Allah! Peki onlar ![]() ev de yapacaklar mıymış acabâ? Hem de kaç tâne. Köşklerivesarayları bile olacakmış. Hayret doğrusu. Ben onların yerinde olsaydım ![]() bu kadarcık kısa ömürde çadırımın kazığını bile değiştirmezdim. |
|
![]() |
![]() |
|
|
![]() |
#2 |
![]() biz gulcegimize aglasak yeridir dunya islerine kapilmis gidiyoruz kisacik omrumuzde Allah hayirli olum ve guzel amellerle ona gitmemizi saglasin inşaALLAH
|
|
![]() |
![]() |
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|