Yazarsam Sana Susarsam Bana

**Hasret** · 10-27-2008, 03:39

“ yazarsam sana ___
susarsam bana _____
seversek,
_________ aşka
yakışsın
istedim …”
_____ ^^

*
kalktım
geceydi ve siyah
ve şehirde uyku
bendeyse uykusuzluk
baktım, içimdeki sızı da benle uyanmış
baktım, hüzün de benimle
ve gece sesleri
ve sessizlikleri
eski sokak lambaları birde
bir de, kaldırım taşlarını okşayan gece esintisi
ve siyaha serilmiş ayaz
kalktık hepimiz bir kerede
ve farkettim
gözlerimde nemli bir tuz serinliği
hani sanki düşümde bir deniz görmüşüm de
dalgaları hala vurup duruyormuş gibi
kirpiklerimin,
çitlerle çevrili
sahiline
ah ! tuttum hıçkırığı
tuttum nefesi
ve kalbimi
tuttum !
tuttum
biraz daha
biraz daha
birazcık ___
daha ___
kalsın diye benimle
sustum,
ağlamadım …

kalktım
geceydi
ve siyah
sonrası yok
baktım
kimsesiz sokak kedileri de benle uyanmış
baktım ağaçlarda uyuyan yaprakların sonbahara gün sayanları da
bir de, tülden bir bulutta biriken çiğ damlalarının, o en sabırsızları
bir de, sükut
bir de, yara
ve yaraya tutunamayan kabuk
ve kabukta gizli çığlık
onlar da kalkmış benimle, hepsi birlikte ve aynı anda
bir de, o bulutun ardındaki ay ışığı
ve ay ışığında
öyle tek başına süzülen, kör bir güvercinin biçare dansı
ve onun hiç görmediği kanatlarıyla,
hiç göremediği maviye, dokunma çabası
hep beraber
uyandık bir kerede
ve ben yürüdüm
yıkamak için yüzümü, kar sularının serinliğiyle
onlarsa orada durdular, gecenin koynunda ve sesizliğinin içinde
bense gittim yıkadım yüzümün yarısını
ki diğer yarısı benim değildi
ama sildim bütün ifadelerini dünlerin,
ve akıttım birer birer avuç içime yasımı
ve ıslattım saçlarımı, tıpkı çocukluğumdaki gibi yine suskun
ve tüm sevgisiz anlarımdaki gibi, parmak uçlarımla usul usul

taradım yalnızlığımı
ki ellerimde hala
bütün tutunamayanların tanığı
düşme anından yadigar
bir uçurum karanlığı
"olsun", dedim, "olsun, hem herkes, bir diğeri için uçurum"
sonrada hani hep güzel hatırlanmak, istercesine
gülümsedim son bir bakış misali buruk, gülümsedim aynanın gecesine
oysa gülüşümde, ucuzluktan alınmış bir tülbent beyazlığı
hani üç kere kullansam, solar
dördüncüye
dayanmaz
dudaklarım yırtılırdı,
anladım,
zorlamadım,
ve gülmedim,
ve ağlamadım …
*

kalktım
geceydi
ve siyah
sokuldum penceremin kıyısına
baktım
benimle sokulmuş,
sigaramın dünden hazır efkarı da hemen yanı başıma
ve kül tablasının şaştığım o evliya sabrı
ve çakmakta saklı duran ateşin, ne varsa bütün kalanı
bir de, hani dumanla karartmadan bakamadığım göğüs boşluğumda
bir trenin içimi acıtıp duran ıslığı
sokulduk hep beraber öylece yan yana
ve oturduk suskunluğun en son ucuna
şimdi dudaklarımda "söyleme beni" diyen yorgun bir şarkıdır aşk
dalıp gidiyorum uzaklara
“iyi bak kendine, iyi bak ”
ki ah ! şarkılar da biliyor artık
yeryüzündeki bütün dillerde birbirimize sustuğumuzu,
duyulmuş ayrılık

gözlerimde ertelenmiş bir ağlamak
tutuyorum
bakıyorum deniz şimdi uzakta, bir avuç karaltı
özlemekse, içimde, beş kıtanın toplamı
ve işte artık bütün yeryüzü ikimizin

ayaklarımızın bastığı yer
ve kalplerimizin dışında kalanı
iç çekip duruyorum

"bir" olamayanlar, el olurdu, inanmamıştın bana
ve devam ediyorum
sigaramın közüyle
hem geceyi hem de yüreğimi yakıp durmaya
yine de ne yapsam ikisi de bitmiyordu
ve gözlerimin karası
hala gecenin siyahını
bastırıyordu
içim şimdi bir damla ki kederinden bin parça olmuş
içim, buruk
içim, su
içim, bulut
ama küsmüştüm yağmaya
sustum
sustum
ve ağlamadım ….
*

kalktım
geceydi
ve siyah
baktım
geçmişte de uyanmış benimle
ve hatıralar çiçeğine konmuş, o son birkaç ateş böceğiyle
yarım bir şiirin avlusundaki kiraz ağacı
hepsi birden kalkmışlar aynı anda niyeyse
şimdi bu sessizlik gecenin mi
yoksa yüreğimin mi
bilemeden
öylece bakıp duruyordum sadece penceremden
karanlıkta sakinleri, şehre sırtını dönmüş uyuyordu
bense camlara mevsimsiz buğular biriktiriyordum nefesimle
aylardan ağustos
gecelerden, herhangi biri
ve bir yanım da uyku
öte yanım da heves, kalk sıcak bir yerlere göç et, diyordu
uzandım sigarama,
ısınırım belki diye bir parça
ama daha çakmağı yakar yakmaz
bir kıvılcım yetti
tek
bir
kıvılcım
bana, gözlerinin parıltısını, anımsatmaya
sonra da zaten peşinden,
saçlarının yağmur kokusu geldi
ve ilk nefesle sarılan büyün
ve incecik bir fidan gibi titreyişin
hani sokulupta öpünce
hepsi, hepsi bir anda, göç eden kuşlar misali
mola verdiler, ada , sayarak gecemi
bende bıraktım ruhumu aralarına
ve kayboldum yeniden,
bütün senli anların tekrarlarında
hani dalgaları, kıyıya taşıyan bakışlarımız mı dersin
yoksa yüzünün yüzüme dokunuşu mu
yada ayrılık anlarının kolsuzluğunda
birbirimize el sallayamayışlarımızı mı
hepsini
hepsini
hepsini
tek bir geceye sığdırdım usulca
sahi biz seninle
hep uzaktan vedalaştık değil mi
ve hep dönüp dönüp baktık
ta ki görüntümüzün kaybolduğu o en son ana dek
ve “daha şimdiden özledim” deyişlerimize kadar
bir birimizi bakışlarımızla uğurladık
ve telaşlarımızda yitirdik sevincin yarısını
ki korkularda tükettik şimdi kavuşmaları
ve işte bütün bunları
ve bütün bunların fazlalarını
bir gecenin kucağına yayıp
sığdık
ve paylaştık tamamını
benimle bütün uyananlarla

ki geceydi
ve siyah
ve ben uzandım, hayalde olsa bir şans
ki kanserdi umut ama hala yaşıyordu
onu da yanıma aldım

ve düştüm içimden düşümün yollarına
ne yazık ki çok sürmedi
çünkü sigaramın dumanında bile
yollar kapalıydı bana anladım
ve hayallerimin içinde dahi, ayrılık çalışması “dur” diyordu ruhuma
durdum bende
durdum
içimde yine aynı tanıdık sızı
ve bir eksik, nefeslerimin tümünde
durdum
hüznüm, tırnaklıyordu yara gibi, kalbimi
yada belki okşuyordu, gece
okşuyordu, kalbim gibi, yaramı
bilmiyorum
bilmiyorum
ama biliyordum
gerçek yerini çoktan unutan
bir kadın kolyesinin ince ipiydi avuçlarımda kanıyan
ve biliyordum
ip, kolyeden
manaysa, yüreğimden çözülmeye çalışıyordu
umut desen, çoktan boğulmuş düğümde
artık çırpınmıyordu bile
sustum
sustum
ki gece bitiyordu__
dudağımda son sigarayla birlikte söndürdüm yavaşça ikimizi
ve çektim perdelerini yeniden içimin

ki bir zamanlar ismimiz başka bir şeyken
“geceydi” artık adımız bizim
ve bitiyorduk
bitiyorduk
uzandım, kalbim gibi yarama
ve kapadım gözlerimi
sarılıp, yara gibi kalbime
yattım
ince ve yorgun bir yağmur sesi penceremde
gel diyordu bana,
gel
ki gitsem
biliyorum dönmezdim
ve ağlasam

aksatırdım bütün yağmurları
dinmezdim
ama tuttum kendimi
tuttum

ve gitmedim
kaldım
ve sustum
ve hiç
hiç
hiç
ağlamadım …
__
^^ “yazarsam sana___ susarsam bana _____seversek, aşka,___
yakışsın istedim_____
ve gecemi güzelleştiren bütün güzel hatıralara_____ duymasan da
çok _____ teşekkür________ ederim …”

alinti

10-27-2008, 03:39	#1
Kullanıcı Adı Hasret	Yazarsam Sana Susarsam Bana “ yazarsam sana ___ susarsam bana _____ seversek, _________ aşka yakışsın istedim …” _____ ^^ * kalktım geceydi ve siyah ve şehirde uyku bendeyse uykusuzluk baktım, içimdeki sızı da benle uyanmış baktım, hüzün de benimle ve gece sesleri ve sessizlikleri eski sokak lambaları birde bir de, kaldırım taşlarını okşayan gece esintisi ve siyaha serilmiş ayaz kalktık hepimiz bir kerede ve farkettim gözlerimde nemli bir tuz serinliği hani sanki düşümde bir deniz görmüşüm de dalgaları hala vurup duruyormuş gibi kirpiklerimin, çitlerle çevrili sahiline ah ! tuttum hıçkırığı tuttum nefesi ve kalbimi tuttum ! tuttum biraz daha biraz daha birazcık ___ daha ___ kalsın diye benimle sustum, ağlamadım … kalktım geceydi ve siyah sonrası yok baktım kimsesiz sokak kedileri de benle uyanmış baktım ağaçlarda uyuyan yaprakların sonbahara gün sayanları da bir de, tülden bir bulutta biriken çiğ damlalarının, o en sabırsızları bir de, sükut bir de, yara ve yaraya tutunamayan kabuk ve kabukta gizli çığlık onlar da kalkmış benimle, hepsi birlikte ve aynı anda bir de, o bulutun ardındaki ay ışığı ve ay ışığında öyle tek başına süzülen, kör bir güvercinin biçare dansı ve onun hiç görmediği kanatlarıyla, hiç göremediği maviye, dokunma çabası hep beraber uyandık bir kerede ve ben yürüdüm yıkamak için yüzümü, kar sularının serinliğiyle onlarsa orada durdular, gecenin koynunda ve sesizliğinin içinde bense gittim yıkadım yüzümün yarısını ki diğer yarısı benim değildi ama sildim bütün ifadelerini dünlerin, ve akıttım birer birer avuç içime yasımı ve ıslattım saçlarımı, tıpkı çocukluğumdaki gibi yine suskun ve tüm sevgisiz anlarımdaki gibi, parmak uçlarımla usul usul taradım yalnızlığımı ki ellerimde hala bütün tutunamayanların tanığı düşme anından yadigar bir uçurum karanlığı "olsun", dedim, "olsun, hem herkes, bir diğeri için uçurum" sonrada hani hep güzel hatırlanmak, istercesine gülümsedim son bir bakış misali buruk, gülümsedim aynanın gecesine oysa gülüşümde, ucuzluktan alınmış bir tülbent beyazlığı hani üç kere kullansam, solar dördüncüye dayanmaz dudaklarım yırtılırdı, anladım, zorlamadım, ve gülmedim, ve ağlamadım … * kalktım geceydi ve siyah sokuldum penceremin kıyısına baktım benimle sokulmuş, sigaramın dünden hazır efkarı da hemen yanı başıma ve kül tablasının şaştığım o evliya sabrı ve çakmakta saklı duran ateşin, ne varsa bütün kalanı bir de, hani dumanla karartmadan bakamadığım göğüs boşluğumda bir trenin içimi acıtıp duran ıslığı sokulduk hep beraber öylece yan yana ve oturduk suskunluğun en son ucuna şimdi dudaklarımda "söyleme beni" diyen yorgun bir şarkıdır aşk dalıp gidiyorum uzaklara “iyi bak kendine, iyi bak ” ki ah ! şarkılar da biliyor artık yeryüzündeki bütün dillerde birbirimize sustuğumuzu, duyulmuş ayrılık gözlerimde ertelenmiş bir ağlamak tutuyorum bakıyorum deniz şimdi uzakta, bir avuç karaltı özlemekse, içimde, beş kıtanın toplamı ve işte artık bütün yeryüzü ikimizin ayaklarımızın bastığı yer ve kalplerimizin dışında kalanı iç çekip duruyorum "bir" olamayanlar, el olurdu, inanmamıştın bana ve devam ediyorum sigaramın közüyle hem geceyi hem de yüreğimi yakıp durmaya yine de ne yapsam ikisi de bitmiyordu ve gözlerimin karası hala gecenin siyahını bastırıyordu içim şimdi bir damla ki kederinden bin parça olmuş içim, buruk içim, su içim, bulut ama küsmüştüm yağmaya sustum sustum ve ağlamadım …. * kalktım geceydi ve siyah baktım geçmişte de uyanmış benimle ve hatıralar çiçeğine konmuş, o son birkaç ateş böceğiyle yarım bir şiirin avlusundaki kiraz ağacı hepsi birden kalkmışlar aynı anda niyeyse şimdi bu sessizlik gecenin mi yoksa yüreğimin mi bilemeden öylece bakıp duruyordum sadece penceremden karanlıkta sakinleri, şehre sırtını dönmüş uyuyordu bense camlara mevsimsiz buğular biriktiriyordum nefesimle aylardan ağustos gecelerden, herhangi biri ve bir yanım da uyku öte yanım da heves, kalk sıcak bir yerlere göç et, diyordu uzandım sigarama, ısınırım belki diye bir parça ama daha çakmağı yakar yakmaz bir kıvılcım yetti tek bir kıvılcım bana, gözlerinin parıltısını, anımsatmaya sonra da zaten peşinden, saçlarının yağmur kokusu geldi ve ilk nefesle sarılan büyün ve incecik bir fidan gibi titreyişin hani sokulupta öpünce hepsi, hepsi bir anda, göç eden kuşlar misali mola verdiler, ada , sayarak gecemi bende bıraktım ruhumu aralarına ve kayboldum yeniden, bütün senli anların tekrarlarında hani dalgaları, kıyıya taşıyan bakışlarımız mı dersin yoksa yüzünün yüzüme dokunuşu mu yada ayrılık anlarının kolsuzluğunda birbirimize el sallayamayışlarımızı mı hepsini hepsini hepsini tek bir geceye sığdırdım usulca sahi biz seninle hep uzaktan vedalaştık değil mi ve hep dönüp dönüp baktık ta ki görüntümüzün kaybolduğu o en son ana dek ve “daha şimdiden özledim” deyişlerimize kadar bir birimizi bakışlarımızla uğurladık ve telaşlarımızda yitirdik sevincin yarısını ki korkularda tükettik şimdi kavuşmaları ve işte bütün bunları ve bütün bunların fazlalarını bir gecenin kucağına yayıp sığdık ve paylaştık tamamını benimle bütün uyananlarla ki geceydi ve siyah ve ben uzandım, hayalde olsa bir şans ki kanserdi umut ama hala yaşıyordu onu da yanıma aldım ve düştüm içimden düşümün yollarına ne yazık ki çok sürmedi çünkü sigaramın dumanında bile yollar kapalıydı bana anladım ve hayallerimin içinde dahi, ayrılık çalışması “dur” diyordu ruhuma durdum bende durdum içimde yine aynı tanıdık sızı ve bir eksik, nefeslerimin tümünde durdum hüznüm, tırnaklıyordu yara gibi, kalbimi yada belki okşuyordu, gece okşuyordu, kalbim gibi, yaramı bilmiyorum bilmiyorum ama biliyordum gerçek yerini çoktan unutan bir kadın kolyesinin ince ipiydi avuçlarımda kanıyan ve biliyordum ip, kolyeden manaysa, yüreğimden çözülmeye çalışıyordu umut desen, çoktan boğulmuş düğümde artık çırpınmıyordu bile sustum sustum ki gece bitiyordu__ dudağımda son sigarayla birlikte söndürdüm yavaşça ikimizi ve çektim perdelerini yeniden içimin ki bir zamanlar ismimiz başka bir şeyken “geceydi” artık adımız bizim ve bitiyorduk bitiyorduk uzandım, kalbim gibi yarama ve kapadım gözlerimi sarılıp, yara gibi kalbime yattım ince ve yorgun bir yağmur sesi penceremde gel diyordu bana, gel ki gitsem biliyorum dönmezdim ve ağlasam aksatırdım bütün yağmurları dinmezdim ama tuttum kendimi tuttum ve gitmedim kaldım ve sustum ve hiç hiç hiç ağlamadım … __ ^^ “yazarsam sana___ susarsam bana _____seversek, aşka,___ yakışsın istedim_____ ve gecemi güzelleştiren bütün güzel hatıralara_____ duymasan da çok _____ teşekkür________ ederim …” alinti

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Kullanıcı ismi		Beni hatırla
Şifreniz