Soğuk bir gece sen ve ben

geist-madchen · 04-23-2008, 23:48

Soğuk bir geceydi.
Kendimle baş başaydım.
Dalgalar kumları bir sarıp bir bırakıyordu
Kumlar her ayrılıkta sırılsıklam, ağlamaklı
Ben yıldızları izliyordum.
Seneler öncesinde bir yıldız seçmiştim gökyüzünden.
Benim için gecenin en gizemli, en güzel noktasıydı o.
Yalnızdı.
Bir köşeye atılmış gibi durmanın ne demek olduğunu bilirdim.
Fikrimce o da iyi biliyordu.
Kendince salınıyordu gecede.
Sevecen bir kadın gibiydi.
Onunla konuşmayı seviyordum.
Yapayalnız olsa da ışığını taşıyordu güneşin
Kimsenin umurunda olmasa da
Cömertçe dağıtıyordu etrafına.
Birbirimize benziyorduk.
Eski bir dostumun cümleleri kulaklarımda çınlardı her konuşmamızda.
“Hiç istemediğin zamanlarda
Yalnızlığına yalnızlık katıldığında,
Aklın yeni sorularına eski cevaplar verirken,
Sakın vazgeçme içinde taşıdığın taze ve sonsuzmuş gibi hissettiğin ümitlerinden.
Hiç beklemediğin bir anda hayallerin gerçek oluverir.
Ve hiç beklemediğin bir anda sen yeniden sen oluverirsin.”
Soğuk bir geceydi.
Yıldızım ve ben gecenin en derin ve en sessiz noktasında beraberdik.
Birden ürperdim.
Denizden esen rüzgâr eşine rastlamadığım büyülü bir koku taşıyordu.
Rüzgârla gelen sendin.
Kapıyı çaldın küçük ellerinle yavaş yavaş,
Hemen içeriye aldım seni.
Üşümüştün, susamıştın.
Yüzünde sonsuz gizemler taşıyordun.
Soğuktan titreyen dudakların açılıp kapandıkça içim gidiyordu. Büyülenmiştim.
Gözümün önünde hıçkıra hıçkıra ağladın.
Damlalar ellerimdeydi,
Dudakların dudaklarımda.
Anlamıştım seni.
Aynadaki aksim gibiydin.
Gerçek sevgiye, seni geceden çekip çıkaracak
Aynada göreceğin mutlu yüze muhtaçtın.
Rüzgârla gelen sendin.
Özleminin rüzgârı uçurmuştu bacaklarını kapıma
Seni saracak bir vücut,
Üstünde ağlayabileceğin bir omuz,
Bir gerçek sevgiliydi özlemin.
Bu yüzden üşüyordun,
Bu yüzden titriyordun.
Sana sımsıkı sarıldım.
Daha sıkı.
Daha sıkı.
Tüm vücudunu sardığımı hissettiğim an bıraktım seni.
Gecenin karanlığında sonsuzluğa yuvarlandık.
Sen ve ben yapayalnız, herkesle,
Gökyüzünde iki ay vardı bizim için,
On yıldız.
Tören vardı bulutlarda.
Açıldı tüm kapılar.
Kapılar dalgakıran, rüzgarkesen.
Kapılar ardından sen, ben
Sen ve Ben
Aşk ve gece
Ben ve Sen
Sevişmeler ve rüzgarkesen
Başımı kaldırıp gökyüzüne baktığımda yıldızım beni son kez selamladı.
Bu bir sıcak öpücük gibiydi sanki.
Kendince salındı gecede ve denize dogru bıraktı kendini.
Gozlerim ona takılmışken fısıldadı.
"Bana ihtiyacın yok artık. Senin olana iyi bak."
Ve yitip gitti karanlığın denizle birleştiği yerde.

04-23-2008, 23:48	#1
Kullanıcı Adı geist-madchen	Soğuk bir gece sen ve ben Soğuk bir geceydi. Kendimle baş başaydım. Dalgalar kumları bir sarıp bir bırakıyordu Kumlar her ayrılıkta sırılsıklam, ağlamaklı Ben yıldızları izliyordum. Seneler öncesinde bir yıldız seçmiştim gökyüzünden. Benim için gecenin en gizemli, en güzel noktasıydı o. Yalnızdı. Bir köşeye atılmış gibi durmanın ne demek olduğunu bilirdim. Fikrimce o da iyi biliyordu. Kendince salınıyordu gecede. Sevecen bir kadın gibiydi. Onunla konuşmayı seviyordum. Yapayalnız olsa da ışığını taşıyordu güneşin Kimsenin umurunda olmasa da Cömertçe dağıtıyordu etrafına. Birbirimize benziyorduk. Eski bir dostumun cümleleri kulaklarımda çınlardı her konuşmamızda. “Hiç istemediğin zamanlarda Yalnızlığına yalnızlık katıldığında, Aklın yeni sorularına eski cevaplar verirken, Sakın vazgeçme içinde taşıdığın taze ve sonsuzmuş gibi hissettiğin ümitlerinden. Hiç beklemediğin bir anda hayallerin gerçek oluverir. Ve hiç beklemediğin bir anda sen yeniden sen oluverirsin.” Soğuk bir geceydi. Yıldızım ve ben gecenin en derin ve en sessiz noktasında beraberdik. Birden ürperdim. Denizden esen rüzgâr eşine rastlamadığım büyülü bir koku taşıyordu. Rüzgârla gelen sendin. Kapıyı çaldın küçük ellerinle yavaş yavaş, Hemen içeriye aldım seni. Üşümüştün, susamıştın. Yüzünde sonsuz gizemler taşıyordun. Soğuktan titreyen dudakların açılıp kapandıkça içim gidiyordu. Büyülenmiştim. Gözümün önünde hıçkıra hıçkıra ağladın. Damlalar ellerimdeydi, Dudakların dudaklarımda. Anlamıştım seni. Aynadaki aksim gibiydin. Gerçek sevgiye, seni geceden çekip çıkaracak Aynada göreceğin mutlu yüze muhtaçtın. Rüzgârla gelen sendin. Özleminin rüzgârı uçurmuştu bacaklarını kapıma Seni saracak bir vücut, Üstünde ağlayabileceğin bir omuz, Bir gerçek sevgiliydi özlemin. Bu yüzden üşüyordun, Bu yüzden titriyordun. Sana sımsıkı sarıldım. Daha sıkı. Daha sıkı. Tüm vücudunu sardığımı hissettiğim an bıraktım seni. Gecenin karanlığında sonsuzluğa yuvarlandık. Sen ve ben yapayalnız, herkesle, Gökyüzünde iki ay vardı bizim için, On yıldız. Tören vardı bulutlarda. Açıldı tüm kapılar. Kapılar dalgakıran, rüzgarkesen. Kapılar ardından sen, ben Sen ve Ben Aşk ve gece Ben ve Sen Sevişmeler ve rüzgarkesen Başımı kaldırıp gökyüzüne baktığımda yıldızım beni son kez selamladı. Bu bir sıcak öpücük gibiydi sanki. Kendince salındı gecede ve denize dogru bıraktı kendini. Gozlerim ona takılmışken fısıldadı. "Bana ihtiyacın yok artık. Senin olana iyi bak." Ve yitip gitti karanlığın denizle birleştiği yerde.

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Kullanıcı ismi		Beni hatırla
Şifreniz