Kendimle Savaşım

[Hasret]

Bu suare zamanlarda belirsiz bir kaygı var, dört nala giden umutlarımı dizginleyen.Korkularla cebelleşen bir dize var dilimde seninle paylaştığım..Ve bir de anlatabildiğim ölçüde anlattığım.
Gerçek zamanlarda buluşmuyorum onların hiç biriyle.
Rüyalarımda hikayeler oluşturuyorlar zaman zaman.Sonra deli divane hayra yoruyorum, bilinçaltı temizliği yapıyorum.Anlıyorum ki seni sevmelerim, özlemelerim oynuyor bana bu oyunu.Ne kadar boş olsa da dile getirmek gerçek olmayan zamanları,izahlarımı tetikliyor oralarda oluşların.
Bazen sonsuzluk gibi hayatım.Ne bitmek bilmeyen bi sancı diyorum acılı sarhoşluğuma.Elimi tutamadığın, başımı yanağında hissedemediğim vakitlerde başlıyor bu sonsuzluk.Ne bir adım geri atıyor gavur ne de bakıyorsun seni bana getiriyor.Bir perişanlık ki sorma , tıpkı gece gösterimi yapan rüyalarımdaki sesler gibi , geride kalan sağlam taraflarımı yaralıyor.
Yani sevdiğim !..işin özü ne geliyorsun , ne geliyorsun...
Yoksun bu aralar !
Ara ara parmak çocuklar yolluyorum sana.Nefesini kontrol etsin, senden bir parça getirsinler diye.Bazen bir tutam kokundan alıyorlar yanınlarına , bazen bedeninden bir parça kıl ,tüy ne varsa taşınabilir...Avuçlarıma bırakıyorlar, özleminin en esaret saatine yetişiyorlar koşarak.Mutlu oluyorum.Gözlerim ışıldıyor.Soluk almadan dinliyorum veletleri, beni özlediğini anlatıyorlar.Aklına geldiğimde ve birilerine beni anlatırken gülümseyen dudaklarını , gözlerini anlatıyorlar.Keyfime diyecek yok oluyorum.Beni sevdiğini düşünerek, sonsuza kadar hep ve hep mutlu etmek için seni, ne yapılabilirse yapasım geliyor uygunlu uygunsuz zamanlarda .
Herşeye amadeyim de yokluğunda, ya....tanımsızım!
Gelmelisin! Hiçbir şey için gelmeli, tanık olmalısın hiçliğime.Benim için gelmelisin.
Hadi!