birbaşka hikayeye görede

Efendim, hem Çorum’lu olacaksın, hem de hakkında söylenen laflara kayıtsız kalacaksın.Olmaz, bu bize yakışmaz.O yüzden önce yukarıdaki sözün hikayesine bir bakalım.Bu sözle ilgili 3 – 4 tane farklı rivayet vardır, ama en çok bilineni aşağıda sunmuş olduğumdur.

Cumhuriyetin ilk yıllarında büyük ve küçük baş hayvanlar için de vergi konur.Bu vergilerin toplanması için de köylere vergi memurları tayin edilir.Çorum’un köylerinden birinde yaşayan gariban bir köylünün ise sadece bir koyunu vardır ve bunun da vergisini vermek istemez.Bu yüzden köylü koyunu tutar, ayaklarını sıkıca bağlar ve yatağa yatırarak, üstünü yorganla iyice kapatır.

Vergi memuru diğer evlerin vergilerini yazdıktan sonra bu vatandaşın evine gelir ve doğruca ahıra gider.Bakar ki ahır bomboş.Memur vergi yazmasa bile zabıt tutmak durumundadır ve bunun için de eve girer.Eve girince gözü yatağa ilişir ve;

Vergi memuru;
-Kim bu, diye sorar,
Köylü;
-Babamdır beyim, hastadır, o yüzden yatmaktadır, der,
Vergi memuru;
-Geçmiş olsun, Allah acil şifalar versin der ve tam çıkacakken kendi kendine söylenir.
-Yahu evladına diyeceğime kendisine geçmiş olsun diyeyim der ve yorganı açar, o da ne, yatakta bir koyun vardır.Memur kafasını sallar, gülümser ve hiç bir şey demeden ayrılır ordan.

Aradan bir kaç ay geçtikten sonra aynı memur bu kez Kayseri’ye gönderilir.Kayseri’de ise aynı durumda olan bir köylünün sadece bir eşeği vardır ve bunun vergisini kaçırmak için eşeği bağlayıp yatağa yatırır.Benzeri olaylar vuku bulduğu için memur hemen Çorum’daki olayı hatırlar ve yorganı kaldırdığında gördüğü manzara karşısında şaşar kalır.Ardından köylüye şöyle der;

-Yahu, “ SENİN YAPTIĞINI ÇORUM’LU BİLE YAPMADI, hiç olmazsa Çorum’lu mismil ( temiz-eti yenen ) bir hayvanı koydu babasının yerine, sen ise eşeği koydun babanın yerine, utan, utan.

Bu söz zamanla “Senin yaptığını Çorum’lu bile yapmaz” haline dönmüştür.Sağlıcakla kalın.