çok özledim seni.. zamanın düzensiz başı sonu belirsiz bir oyuncak gibi elimde döndüğü günleri...
çok özledim gözlerini, pürüzsüz sesini, içe kıvrılan parmaklarını, beni hiç özlemeyen yüzünü, özlemeyen duruşunu, kayıtsız berraklığını, süveterlerini ve çoraplarını.
hayatı bu kadar özleyecek miyim ölümde? diye soruyorum kendime de öyle yatıştırıyorum sorularla, sonu gelmeyen sorgularla, kaybediyorum yolumu, aklımda binbir düşünce, ancak ve ancak öyle berlirsizleşiyorsun belleğimde, yoksa.. çok ağır bana, bu yalnızlık gibi sensizlik, bu balyoz gibi ağır uzak kara gecelerde, dipsiz bir sensizliğe düşmek...

ben çok hiç oldum, birden duruldum, bulanıkmış berrakmış, her suyu içtim, altımda ağ olmadan yer den yükseldim, tam zevkine varmışken , işte gene düştüm...........