sonforum.org - Sen ve Ben

Sen ve Ben

İKİ ŞİİRDE KALDI

YAŞAMIŞLIĞIM,

BİRİ SEN' DE BİRİKTİ,

BİRİ BEN' DE

YİTİP GİTTİ……

Sen uzun günlerde kaldın, uzak yollara yürüdün hep…

Sıcak günlere sakladın sevincini, yeniden doğmuşluğunu

biriktirdin yüreğine…Yüzüne yapıştı mevsimler, inadına

hüzün yaşatmadın içinde.Hiç bir gülümsemek yakışmamıştır

sendeki kadar, güzellik katmamıştır filizlenmiş beşinci

mevsimlere… Senin gülüşün gibi hiçbir sevilmek

yaşatmamıştır suya susamışcasına sana koşan sevdiklerine…

Leyla dedin, kerem dedin, dost dedin, kardeş dedin, senden

bildin bütün insanları…Hepsi birer zakkum gibiydiler.Diken

oldular, yalan oldular, yemin oldular, kötülük hanelerine taş

biriktirdiler…Taşları gül sandın, dikenleri battı eline, kandın

kokusuna, kokusu yeter, dedin…Hiç biri sen, olamadı…Yine

de sen kaldın, yıkanmış çamaşırlara verdin kızgınlığını,

yıkadın…Asla yüreğinde bitirmedin inancını, vazgeçmedin…

Aykırı bir gündüz yaşadın gecelere inat…

Kin bilmediğin bir kelimeydi, unutulmuş, asla hatırlanmayan…

Sözlükten çıkarıp attığın bir çok kelime gibi onu da attın

ardına…Sana ulaşmak kadar, seni sevmek de çok kolaydı…

Saflığı bir madalyon gibi taktın göğsüne, verdikçe verdin,

hiç almadan…Verdikçe kazandığını düşündün… Hayata

yağdın durdun, sağnak yağmurlara döndü uzattığın eller…

Yağmurlar yağdı, yeşerdi bütün ekinler, kimse fark etmedi

senin kuruduğunu…Salkım söğütler altında kurumuş bir

dala döndün şimdi…

Ben, kısa kış güneşinde kaldım…Bir görünüp bir kaybolmuşluğu

yaşadım soğuk mevsimlerde…Sıcağı sevmedim hiçbir zaman…

Fırtınadan aldım enerjimi,bulutlu günlere verdim gülmüşlüğümü…

Sevinci yaşatamadım, umudu var kılamadım..Geçip gitti telaşlı

günler ardında saklanmış sevinçlerim…

İsyanı söküp atamadım, bende kalan kıyametlerden…

Şarkılardan silemedim haykırışları..Umudu yaşatamadım…

İnsanlara kanamadım, inanamadım yarınlara, şaşırdım aşktan

söz ettikçe insanlar,sevgiye inanmadım…Her gül, solmaya

mahkum, kokusu nihayetinde bitecekti, biliyordum…Sonu

olmayan hiç bir şey yaşanmazdı bu deli dünyada…Vedasız

bir gün dilerdim aslında, elimden geldiği kadar istediğim gibi’ye

dönüşmüş bir sıcak, güneşli kış güneşine vermek isterdim nefesimi..

Sıcak yaz günlerinde eriyip giderdim çünkü .Yazdan kestim

umudu, yüzümü soğuk rüzgara verdim…Buzdan olur çünkü

kış yürekleri...kara ve katı bir buz, nasıl dayanır yaz güneşine

erimeden?..

Tek yumurta ikizleri gibi aynı anda gülümseyen, aynı anda

ağlayabilen, özlemlerini aynı yaşayabilen bir yürek taşımıyorum…

İki kişi var içinde,biri sen, biri ben…Biri dün’de kalmış,

öteki yarınlara kucak açmış…Biri gecede parlayan kuyruklu

yıldız,biri gündüz aydınlığında unutulmuş bir küskün sarmaşık dalı…

İkisi de ben’im… Bu benim hayatım…Aynada yansıttığım yüz ,

iki kişiye gülümsüyor…Gözlerimde biriktirdiğim iki şiirin adı,

sen ve ben...

Bu benim şiirim…

ferkul