sonforum.org - Ve AŞK Ortada KaLdı

Gecenin karanlığında evlerinde bulunan insanları bir anlık rahatsız eden siren sesi

adamın sürekli kulaklarında çınlıyordu. Siren sesi ile dolan kıvrımlarında beyninin hatıralar

şaşkınlık

hüzün

umut

umutsuzluk

güçsüzlük bir o yana bir bu yana çarpıyor ve siren sesleri ile yine çıkıp gidiyor ve yeniden geliyordu.
Bir 17 sene öncesi idi

insanların sürekli ayaklarına baktığı ayakkabı mağazasında çalışırken ilk defa birisinin gözlerine bakıyor ve ilk defa birisinin gözlerinde kalıyordu. Bir çift göz bu kadar sıradan olduğu halde bu kadar özel nasıl olabilirdi acaba. Bu kahverengi gözler başka hiç kimse de bu kadar anlamlı bakamaz

başka hiç kimse de bu kadar güzel olamazdı. Karar verdiğinde bu kızın kahverengi gözlerinin kendi görüntüsü ile kapanmasına daha 19 yaşındaydı ve ne olursa olsun bu kız kendi hayatının bir parçası olacaktı. Ayakkabı öyle sık alınan bir şey değildi

bu kız da ilk defa bu dükkâna gelen bir müşteri idi. İzlemeliydi

peşinden koşmalı idi

uğraşmalı idi. Öyle de oldu

izledi

uğraştı

peşinden koştu ama nihayet istediği oldu. Artık arada bir ürkek adımlar onları birbirine kavuşturuyor

o kahverengi o dünyalar güzeli gözler bir o kadar masum

bir o kadar bağlı ve bir o kadar da ürkek bakışlarını arada bir adamın üzerinde arada bir cevrede dolaştırıyor

başka gözlerin onu tanımasından ürkerek

bu adamın yanında hep kalmak isteyerek ama içinde bulunduğu o anda onunla görünmek istemeyerek bakıyordu dünyaya.
Her şey ne kadar güzeldi

ve ne kadar daha güzel kalmasını sağlamak onların ellerindeydi. Evlenmeliydiler. Adam ilk evlilik teklifini Üsküdar’da deniz kenarında mütevazi bir bankta:
“BU DENIZIN UZERINDE PARLAYAN IŞIKLAR KADAR INSAN VAR BU ŞEHIRDE

DALGALANDIKÇA DENIZ KİMİ BIRLIKTE YANAR BIRLIKTE SÖNER

KİMİ AYRI AYRI YANAR SÖNER. BENİM IŞIĞIM TEKTİ BUGUNE KADAR BU DENIZDE

KÂH YANDI KÂH SÖNDU

KÂH AĞLADI KÂH GÜLDÜ

BİR GÜN BENİM IŞIĞIM SENİN IŞIĞINI GÖRDÜ

EĞER SEN DE KABUL EDERSEN

SEN DE BU IŞIKLARI BİRLEŞTİRELİM DERSEN…”
“Evet” demişti kız ve o akşam o denizde parlayan binlerce ışık onlara şahitlik etmişlerdi. Deniz dalgalandı

iki ışık yan yana geldi ve el ele parladı. Ne beklendiği gibi bu evliliğe karşı çıkan oldu

ne de umutsuz ask filmlerindeki gibi içkiye düşen bir koca ya da kor olan bir kadındı bu evliliğin geleceği.
Hayalleri vardı birlikte en fazla iki çocuğun sığabileceği hayalleri ve bir ev panjuru olmayan

geniş olmayan ama kendilerinin olan ve bir araba bu iyi adamın ayaklarını yerden kesecek olan ve bu güzel kadını mutlu edecek olan. Olmasa da olurdu bu ev ve bu araba. Kadın ve adam yine mutlu idiler

yine de inat mutlu olacaklardı.
Yıllar geçti

adam kendi kendine 17 sene kadar olmuş bu yıllanmış hikâyenin nasıl hala bu kadar canlı nasıl hala bu kadar güzel olduğunu merak ediyordu. Asıl merak ettiği bu zamanlara kadar bu hikâye nasıl bu kadar güzel süregelmiş ve hala da sürmekteydi. Ne kadar şanslı bir adamdı. Ne güzel bir karısı vardı

ne iyi idi. Onu ne kadar çok seviyordu. Bunca senede çocukları olmamıştı

olamamıştı ama olsun

birbirlerine kari koca birbirlerine çoluk çocuktular. Bir evleri vardı kendilerinin ve bir de araba değil ama motosikletleri vardı ayaklarını yerden kesen.
17 sene geçmişti ne kadar mutlu idi kadın. Kendisini bir kez bile incitmemiş bir koca

kendisini delice sevmiş bir eş

ve delice sevdiği bir eş. 17 yıl olmuştu

hala ilk günkü gibi heyecanlanırlardı birbirlerini gördüklerinde

hala sarılırken birbirlerine 17 koca yılın etkisi ile 17 kat daha hızlı çarpardı kalpleri ilk sarılmalarında attığından. Hala arada bir yıllar önce durdukları sahilden denize bakar kendi ışıklarını ararlardı el ele. 17 koca yılın her anında adamın gözlerinde kadın ve kadının gözlerinde adam oldu

aşk oldu.
Hava soğuktu

soğuk bin iğne gibi saplanıyordu adamın vücudunun her yerine

beynine dolan siren sesleri ile birlikte. Gözlerinden akan yaşlar ara sıra gözlerini buğulasada adam yine de ambulansın ardından hiç ayrılmıyor

ambulans hızlandıkça hızlanıyor

yavaşladıkça yavaşlıyor ama bir an olsun bırakmıyordu peşini. Uzundu yollar uzaktı hastane

çelik gibi soğuktu hava. Ambulansın geçtiği yerlerde insanlar pencerelerinden izliyorlar olan biteni görüyorlardı ama gerçekte olan biten çok farklı idi. Uzundu yollar uzaktı hastane.
Hâlbuki o akşamda her akşam olduğu gibi idi

adam televizyon karşısında kadın banyoda idi

az sonra çıkacaktı kadın banyodan saçlarından suları aka aka

yüzünden gülücükler saça saça

gelecek kocasının yanağından öpecek

adam onu koklayacak ve hep yaptığı gibi sımsıkı sarılacaktı.
Banyo sıcaktı

az kalmıştı kadın çıkacaktı

bir sabun kaydı

kadın üzerine bastı

ayağı kaydı her yer karardı. Bir gürültü geldi banyodan

adam seslendi

ses gelmedi

adam seslendi cevap yoktu

acele ile kalktı adam banyoya koştu

yerler kaygandı ve o yerde kadın boylu boyunca uzanıyordu

banyoda kan vardı. Adam kadının kafasına havlu bastırdı

olmadı elini bastırdı olmadı

kadının gözleri açıktı ve o gözlerde hala adam vardı. Kalktı adam telefona sarıldı

uzundu yollar uzaktı hastane.
Belki dakikalar belki saatler belki asırlar geçti

adam anlamadı. Ambulans geldi

kadını aldı

adam geride dondu kaldı

bir karışıklık oldu ambulans gözden kayboldu

deli gibiydi adam

adamın bir motosikleti vardı. Motora atladı

ambulansı yakaladı

ambulans hızlandı o hızlandı

ambulans yavaşladı o yavaşladı. Uzundu yollar

uzaktı hastane. Ve çelik gibi soğuktu hava

adamın üzerinde sadece atleti vardı.
Az kalmıştı hastaneye

hemen bir iki ışık sonra idi. Ambulans hızla yollara daldı

arkasında motosikletli adam vardı

ambulans biraz daha hızlandı

adamın gözlerinde yaslar vardı

buğulu idi ambulans buğulu idi yollar

adam bir ana yola daldı

motorun tekerleri kaydı

uzaklaştı ambulans

buğulu idi yollar

o kalabalık yolda buğulu bir araba adama çarptı. Adamın gözlerinde son bir kez kadın parladı ve kapandı.
Nihayet ambulans hastanede idi

acele ile arka kapı aralandı

kadın çıkarıldı. Sedye acile sürülürken kadın son bir kez havaya baktı ve o gözlerde bir adam parladı ve kapandı.
O sırada denizde bir çift ışık birlikte dibe daldı ve aşk ortada kaldı…