‘Hoş Geldin!
Hoş geldin aramıza
Bizler
Sevmeyi sevenler ordusuyuz
Ne kendimize hayrımız dokunur
Ne de kimseye
Zararımız…


Varlığımızın bilinmezliği
Aşkımızın görünmezliği
Sen de bilirsin
Hiçbiridir kavuran içimizi
Bir de olmasa
Sevilenin kıymetsizliği…


Olur da istersen sen de
Bildiğin uzaklar ötesini
Tuzakların
Bir bir bitişini…
Sen gibiyiz bizler de
Hisset yeter ki…


Üzül! Üzülebildiğin kadar
Tüm sevinçleri kaldır rafa
Gözlerini öyle bir kapat ki
Ölür gibi…
Dokunamasın hiçbir acı
Aşktan başka…’


Şimdi gidiyorum içimde sevgin bağrımda ateşin üzerimde kokun. Bilmiyorum nasıl baş ederim bunla? Nelerle baş etmedim ki ben? Geçecek biliyorum. Geçecek. Geçecek geçmeye de sana olan sevgim değil anıların acısı geçecek. Sahi geçecek mi?


Evimin her köşesinde sülietin gezerken bir yerlerden çıkıp beni kızdırışın ve ardından sımsıkı sarılışın. Sana kızıp da ayrılık konusunu açtığım zamanlarda anında ortadan kayboluşun ve iki saat geçmeden zil zurna gelişin bir çocuk edasıyla dudaklarını bükerek ‘ben seni çok seviyorum’ deyişin.
Hadi unuttum diyelim bunların hepsini hadi hatırlamadım diyelim hiç birisini…
Ya içimdeki seni büyüttüğüm bebeği hayallere sığdıramadığım geleceğimizi.
Hadi unuttum diyelim seni ya bu yangın yeri?


‘Gitsem ayrılık olur kalsam ben de çöl’


Demiştim ya sana:
Bir gün denizimden ve özgürlüğümden vazgeçersem anla ki vazgeçilmezim olmuşsun. Bir gün denizim ve özgürlüğüm için senden vazgeçersem sanma ki seni sevmekten vazgeçmişim. Ben her denize baktığımda söz veriyorum seni anacağım.


Korkuyorum.
Beni o denli etkilemesinden geleceğin. Bir gün bu şehir yüzünden sana olan sevgimin zedeleneceğinden bir gün bu şehir yüzünden seni kırmaktan. Ben bu şehre tahammül edemedim sevgilim keşke her şeyden önce sen… Boğulmazdım belki o zaman bu denli. Şimdi kaçıyorum evet kaçıyorum her şeyden; bu şehirden senden anılardan bizden…
Ya kendimden?


İstemedim bu ayrılığı seni böyle delice severken bağrımda bir bıçak yarası gibi taşımak bu ayrılığı. Zor be sevdiğim.
Anla diyemem gidiyorum ve ayrılık oluyor. Kalsam etraf çöl yeri yeşertemeyiz sevgimizi. Anla diyemem ki.


‘Severek ayrılanlar bilirler ayrılığı
Severek ayrılanlar yaşarlar pişmanlığı
Çok uzak şehirlerde aynı çarpar iki yürek
Çok uzak bir şehirde beklendiğini bilerek’


Biliyorum bir gün pişmanlık olacak bu ayrılık. Kafamı eğip gururumu hiçe sayarak söylüyorum. Biliyorum en büyük pişmanlığımın adı sen olacaksın sonunda.
Ama gel gör ki ortalık ‘sırat’ gibi.


‘Gün gelir için yanar elin gider mektuplara
Gün gelir beni ararsın gözün dalar uzaklara
Yaz gelir sıcak olur akşam sahil yollarında
Her adımda beni ararsın gözün dalar uzaklara
Rüzgar aşkımı kucağına alsa
Dağları tepeleri aşsa saçlarına ulaşsa’


İşte buna emin ol sevdiğim gözlerim arayacak her yerde dalacağım uzak ufuklara. Ve sen baktığım her yerde canımı acıtacak bir ok gibi saplanacaksın beynimin orta yerine. Bütün imkansızlıklara göğüs geremediğim seninle olamadığım el ele verip yarınlara koşamadığım için ne kızgınlığım bitecek ne de hesaplaşmam.


‘Severek ayrılanlar bilirler ayrılığı
Sen benim eş ruhumsun
Unutmuş olsan hissederdim
Unutmuş olsan yanımda durmazdı her sabah hayalin
Seni görmek için geri geldim
Sen gideli çok olmuş
Nereye gidersen git
Çantanda bir resmim aklında gülüşüm olsun
Ben seni gerçekten sevdim
Bitmez demiştim bitmedi.’


Sen benim eş ruhumdun ömrümce aradığımı aslında bulmuştum. Ama hakkını veremedik sevdiğim. Ne sen ne ben. Bize sunulan güzelliğin hakkını veremedik. Sen beni düşündün ben de seni. Biz sevgimizi hiç düşünmedik ki sevdiğim ufacık tartışmalarla kızgınlıklarla yedik bitirdik birbirimizi. Buna rağmen yaşattık sevgiyi.
Bir gün biri gelir de uyandırır mı en güzel rüyandan seni?
‘Haydi canım haydi bir tanem kalk. Bak kahvaltıların en güzeli geldi sana kimin canıymış o kimin bir tanesiymiş mis kokulu bir çay da var kime hazırlanmış bu bakim?’ der mi?
Dese de benim gibi sevebilir mi?
Sevse de ömür boyu değerini bileceğine söz verebilir mi?
Desin sevgilim acıtsa da beni mutlu etsin. Mutluluk hiç bırakmasın seni. Ama benim gibi bakmasın sana benim gibi görmesin yüreğini.


Ben seni gerçekten sevdim. Ne var ki içimde kopan fırtınaları görecek vaktin yoktu.
Bilemedin ortalık tufan yeri.
Ben seni yürekten sevdim.
Aşktan ziyade dost gibi arkadaş gibi sevgili gibi anne gibi çocuk gibi her şey gibi sevdim.
Bitmeyecek.


Bir tutam saçımı bir deniz kabuğunu bir iki kağıt parçasınıbir cdyi bir küçük taşı ve içine bize ait her şeyi koyman için verdiğim kutuyu…
Onlara sakın ihanet etme sevgilim. İşte o zaman öldürürsün beni.


Şimdilik hoşça kal sevgilim. Sana yazdığım ilk kelimeler değil bunlar. Biliyorsun. Asla son olmayacak hiçbir zaman bilmeyeceksin sana yazılan küçük kağıt parçalarındaki yürek sancılarını.
Şimdilik sen hoş kal sevgilim.
Ben bunu bileyim o zaman iyi olurum sevdiğim.