benmiyim bu soğuk karanlık güvenilmezlik duygusu sahibi
çocukken şen şakrak olan neşeli mutlu olan saf temiz olan birşeyi kirlettim
kendimi kirlettim...
büyüdükçe daha çok kirleniyorum
daha fazla korkuyorum
yalnızlığım almış başını gidiyo
kendime olan nefretim bana kendi kendime cinayet işlettirecek kadar büyüyor
şimdi bakın insanlığa herşey normal
ben normalim
korkuyorum
aldatılmaktan tekrar kurtukuyorum derken boğulmaktan dah açok dibe vurmaktan
şimdi eyyy karanlığım sarın beni
içime işleyene kadar sarın
ruhumu ele geçirin
ve ben bana geri dön
kapılarım çok büyüktü kapattım
açtım kolay oldu
ama şimdi tüüm herşey içeride kolaylıkla
kapatamıyorum bağlamışlar beni
zorda olsa kapattım ufacık bir aralık var ordan birisi sızdı içeri
korkuyorum acaba canımı yakarmı
oda benimle oynarmı
beni dah adibe atarmı
diye korkuyorum
ama içeride işte burda ama hisedemiyorum sadece biliyorum burda oldunu varlığını
hisedemiyorum...
iyisimi olur kötüsümü bilmiyorum hep kötü oldu korkuyorum
yorgun ruhum bir darbeye daha dayanamaz nefretim artar şeytan beni cehennemine alır
şimdi sadece yorgunum uyumak istiyorum yalnız hisediyorum uyumak güzel bu hissi alıyor insanın içinden
ve birgün birdaha uyanmamak umuduyla gözlerimi kapatıyorm dünyaya bir rüya büyüük ihtimal kabus açtırıyor gözlerimi bana
bakıyorum ve düşünceler başlıyor düşünüyorum yine yaşıyorum evet merve hayata hazır mısın?
hayır değilim tekrar uyuma çabaları bazen olumlu bazen olumsuz denemeler
uyumak güzeldir......
kapat gözlerini ne duy ne düşün ne de hisset