MetinCeylan |
07-30-2008 01:15 |
Kaçarken Sana Gittiğimi Görme
Kaçarken; sana gittiğimi görme

-1-
Ben sabahına düşmüş kahırım
Ellerinin çatlığına sinmiş ağrı,
Geceyim üstelik örtünce üstüne
Bütün güneşleri.
Gördüm, açılırken denize
İnen dalgaların
İpil ipil rüya sızdırıyordu
Parmaklarından.
Oysa sen, vardın.
Vardın da
Uçurum gibi vebal olunca
İntiharım, kayboldun.
Bulma kendini, yitirilmiş ezberin
Kayboluşunda tutsak aşk
Ateş iziyle sürünüyor göğsüme
Ve feryat sokağında
Çığlığım, gittiğine gömülüyor.
-2-
Bilme, adımları yırtarken takvimler
Peşine düşmüş gölgemi
Bir çocuk takibinde
Parçalatıyorum.
Bir kuş konuyor pencereme
Hüzün diyor, giderken kalmış
Al sakla.
Bırakmıyorum, hazanım!
Giderken sen miydin yoksa
Ben miydim karanlık
Sızarken düşler saçlarında.
İntihar, bıraktı düşken duman
Sanki sen gibi, görmedim asla
Bilmiyorum bu yüzden
Sus mu, yok mu, çığlık mı?
Sanki siyah, maviden kayıp
Bulaştı ezberime yalnızlık.
-3-
Tırıs bırakır her seyisin nöbeti
Açılır oysa bir şiir ki kan gibi
Düşerken şairin içine eğirir
Sonra aşkın yumağında sevgili
Örerken sonsuzluğu boşluğa
Düşer gölgesi, elem sanırsın
Vehim işliğinde kalma!
Giderken ikimizdi
Kalırken yalnız.
Lamın havar, cimin ikindi
Şimdi hangi güzün sesi
Açılacak, yelken diye kapıp nun’u
Seni yazdıracak
Hayır, yas, bağrımda deprem
Kırarken seni uzaklık
Anladım, alnımdaki hüzünsün
|