sonforum.org - Şimdi Kan Kaybeden Bir Yaradır İçimdeki Bozgun..

Suskular sinmiş duvarlara… Sabrım sınanıyor acıların örsünde…Bir
yük vagonunda gider gibi geçiyorum yılların üzerinden..Vagon yükü
acılar taşıyorum sol yanımda… Ve hiç unutmuyorum sevgi
expresinde hep bir kaçak olduğumu… Yol boyu mırıldanıyorum
türkümü…Sesimde gurbetin ateşi ve yüreğimde tutsak bir sevdanın
sızısıyla yana-yakıla yaşıyorum…

Bir tufanda boğuldu sevinçlerim.. Ne vakit Uçursam beklentilerimi
umudun gökyüzüne; soğuk rüzgarlar döve döve içeri aldı beni…
Mermileşmiş yasaların kesin hükümlerine geçmedi , sayfalar dolusu
savunmalarım..Ne yana dönsem hükümlü duvarlar örüldü
gözlerime…. Şimdi kan kaybeden bir yaradır içimdeki bozgun…

Zafere gidilecek yollar ortadayken,kelime oyunları arasına
sıkıştırılan , yüklemsiz cümleler kaldı avuçlarımda… Yine yanlış
notalarına bastım hayat türküsünün… Kanlı bir yenilginin,kangren
olmuş düşlerini kesiyorum kör bir bıçakla.. Koca taşlarla vuruluyor
habil yüreğime; Ölüm kusuyor kabil soylu haydutlar…
Öldürülüyorum faili meçhul satır aralarında…

Şimdi hangi kapısını aralasam düşüncelerimin; Adını özgürlük
koyduğum tutsaklığıma açılıyor bahçesi Sonra ;hapislik başlıyor
içimde …Odamın ışıklarını gündoğumuyla söndürmeyi öğreniyor
uykusuzluğum…Üstümde kuşları vurulu sağır bir gökyüzü…
Uzaklara sürgün edilmiş bedenimle, başımı ağırtan cümleler
biriktiriyorum yenikliğimin kavrukluğunda…

Uykusuzum…

Uyanıyorum gecenin kör bir vaktinde; Birden bire duvar,birden bire
hüzün..
Aç karınla sigara içmeyi dayatıyorum ciğerlerime… Nereye sığınsam
bıçak gölgesi düşüyor yalnızlığıma.. Uykusuzum,Zulmün bağrında
şafaklar sökülüyor demir meridyenlerle çizilmiş penceremde...
Vuruluyor gölgelerin acıyan yanlarıyla taptaze papatyalarımın ömrü…
Örülüyor kalbime birbirini tutan keskin tel örgülerle.. Güneşim
kolumda türküler okurdum oysa...aldırmadan yağan soğuk
yağmurlara..

Şimdi yatağını unutmuş dalgın bir ırmak akışlarım.. Ne denize
ulaşabildim ..Ne de ırmak kalabildim... Durgunum...