sonforum.org - Kan attım şiire/uyanmadı cümle

Kan attım şiire/uyanmadı cümle

Kan attım şiire/uyanmadı cümle

Sana cümlesi sen olan sözlerle

Bir kar yarığı, düş fırtınası sesiyle

Çığlık atıyorum…

Bırak yansın/kül eserken saçın

Nöbet tuttum gözlerine, görür diye

Bıçak gibi keserken ayaz, topladım

Sabahın uykusuzluğuna kahır

Feshedilmiş zamana ikrar

Sancına düştü kördüğüm.

Siyahı boyadım rengine/gece oldu

Oysaki aydınlıktı düşlerim, açılırken

Sabaha kaldırdım sesini

Bilemedin, kaçarken sana gelişim

Büyük bir kurtuluşudur ölümün

Ölümünde insan/kaç yaş arttırabilir

Kaç mevsimi ziyan eder, aşka cemre

Düşse gözlerinden yaş

Bana kahır kalır

Bırak, gidiyorum işte

Sen kaçarken sesimde

Ben yazamam seni

Kesilirken zamanım/sakın gelme

Bir kan kurusu gülün sıcağını

Yüreğime narkoz diye

Damıtacağım/gülkurusu

Sağanak olacak korku

Etrafına serilen düş

Feryat olacak.

Sanki her kahrın canisiyim/

Ellerime düştüğünden beri

Yüreğimin gardiyanı, şiirin kafiyesi

Oldun mahpusluk ömrümde kırağı.

Çığ düşse de/tutma elimi

Eledim seni kahırla, sana aşk

Sana sevgi, sana yağmur biriktim

Kaçarken düşümde rüya

Sızımlığında can verdin elemin.

Şimdi kutsanmış sözün/bir diliminde

Aşk koydu dua içime

Gittiğin kadar yanığım/kaldığının matemi

İçimde feryat kaldı/gitme sesinde

Hayır, yok, bitti artık

Saklamıyorum seni/ saklamıyorum.

Aklanırken içimde/karalanıyorum.

Saklanırken bakma/kan attım şiire

Bulandı cümle, kahırken hasret

Ezeliyim gönlünde

Üç bıçak yarası

Biraz toprak

Çizdim resmini göğe

Gelme artık, kayboldum ben.

Bilal Can