beyoğlunda bir öğle vakti
 

Sessizlik içime çökmüş, bir uyku gibi
Bütün sokaklarım beni unutuyor
Beyoğlu'nda bir öğle vakti
Herkes kendisi gibi!

Zaman bir çocuk gülüşü, içimde yaşlanan
Kaçışlarım beni hiç saklamıyor
Beyoğlu'nda şu güneş uykumu gerdiriyor

Girdiğim sinemalar yalnızlığım oldu
Bilmeden beni sana üzüyor
Bindiğin o tramvay yüzünü unutmus
Bilmeden beni sana benzetiyor

Herşey benden önce ben senden sonrayım
Ellerim bu değildi ki eskiden tanırdım kendimi

Kelimeler etime gömülmüş, bir bıçak gibi
Bütün gecikmelerim seni hatırlatıyor
Beyoğlu'nda dükkanlar artık en çok satanı çalıyor


murat çelik