Site Adı: Sağlık Personeli Haber
Site Adresi: saglikpersonelihaber.org
Site Konusu: Sağlık personeli haberleri
Açıklama:

Türkiye’de sağlık sisteminin bel kemiğini oluşturan insan kaynağı, uzun süredir ciddi bir yetersizlikle karşı karşıya. Artan nüfus, kronikleşen personel eksikliği ve sağlık hizmetlerine olan yoğun talep, her yeni atama döneminde daha da görünür hale geliyor. Son açıklanan atama planı da bu çerçevede kamuoyunun gündemine oturdu. Sağlık Bakanlığı tarafından duyurulan yeni kadro planlaması umut verici gibi görünse de, birçok uzman ve sağlık personeli haber kaynağı, bu planın hem sayısal olarak hem de zamanlama açısından sorunları çözmeye yetmeyeceğini belirtiyor.



Türkiye’de kişi başına düşen hekim, hemşire ve yardımcı sağlık personeli sayısı hâlâ OECD ortalamasının altında. Dünya Sağlık Örgütü verilerine göre, gelişmiş ülkelerde her 1000 kişiye düşen hekim sayısı ortalama 3,5 civarındayken, Türkiye’de bu oran 2’nin altına düşüyor. Benzer şekilde hemşire oranı da oldukça düşük. Yeni atama planında binlerce sağlık çalışanının istihdam edileceği açıklansa da, bu sayı mevcut açığı kapatmak yerine sadece mevcut yükü bir nebze hafifletecek gibi duruyor. Çünkü sağlık hizmetlerine talep her geçen yıl artarken, emekli olan, mesleği bırakan ya da yurtdışına göç eden sağlık çalışanlarının sayısı da artıyor.

Birçok uzmana göre, bu durum sadece sayısal bir sorun değil; aynı zamanda nitelik, dağılım ve süreklilik meselesi. Özellikle kırsal bölgelerde görev yapacak personel bulmak, büyükşehirlerdeki kadroları doldurmaktan çok daha zor. Atama planlarının çoğu zaman merkez ağırlıklı yapılması, küçük illerde ve ilçelerde ciddi bir hizmet açığına neden oluyor. Bu nedenle yeni personel sağlık planlarının bölgesel ihtiyaç analizleri dikkate alınarak hazırlanması gerekiyor.

Öte yandan, atamaların geç açıklanması ve sürecin bürokratik olarak uzaması da sağlık çalışanları arasında motivasyon kaybına neden oluyor. Mezun olan genç sağlık profesyonelleri, aylarca atama beklerken hem ekonomik hem psikolojik olarak zorlanıyor. Bu süreçte özel sektöre yönelenler, yurtdışına çıkmayı düşünenler ya da mesleği tamamen bırakmayı seçenler artıyor. Dolayısıyla sadece “kaç kişi alınacak” değil, “ne zaman, hangi bölgelere, hangi koşullarda” alınacağı sorusu da büyük önem taşıyor.

Sağlık personelinin atama sürecine dair bir diğer tartışma konusu ise geçici istihdam modelleri. Sözleşmeli çalışma sisteminin yaygınlaşması, çalışanlar arasında güvencesizlik hissini artırıyor. Pek çok doktor ve hemşire, uzun yıllar hizmet vermesine rağmen kadrolu statüye geçemiyor. Bu durum da çalışma barışını bozuyor ve sağlık sisteminde sürekliliği zayıflatıyor. Kalıcı bir insan kaynağı politikası oluşturulmadıkça, yapılan her atama bir “geçici çözüm” olmaktan öteye gidemiyor.

Bir diğer sorun, mevcut personelin üzerindeki yükün azaltılmaması. Yeni atamalar yapılsa bile, sistemde görev yapanların nöbet sayısı, hasta yoğunluğu ve idari sorumlulukları azalmadığı sürece, kalıcı bir iyileşme sağlanamıyor. Sağlık çalışanları yalnızca sayıca çoğaltılmamalı; aynı zamanda iş yükleri dengelenmeli, çalışma koşulları iyileştirilmeli ve mesleki tatmin artırılmalıdır. Çünkü sağlık hizmeti, yalnızca bir sayı meselesi değil, aynı zamanda bir insan ilişkisi, bir empati sürecidir.

Atama planlarının yeterliliği konusundaki tartışmaların bir nedeni de şeffaflık eksikliğidir. Kamuoyuna duyurulan toplam kadro sayısı dışında, hangi branşta, hangi bölgeye, hangi kriterlerle atama yapılacağı genellikle detaylı şekilde paylaşılmıyor. Bu da hem çalışanlar arasında adaletsizlik algısı yaratıyor hem de planlamanın etkinliğini gölgelemekte. Sağlık hizmetinin sürdürülebilirliği için atamaların sadece politik değil, bilimsel temellere dayalı, uzun vadeli planlarla yürütülmesi gerekiyor.

Türkiye’de sağlık sisteminin geleceği, nitelikli insan gücünün doğru zamanda, doğru yerde ve doğru koşullarda istihdam edilmesine bağlı. Bu yüzden yeni atama planları kısa vadede umut verse de, uzun vadeli bir strateji olmadan yeterli olmayacaktır. Eğitimden istihdama, ücret politikalarından çalışma güvenliğine kadar bütüncül bir reform süreci başlatılmadıkça, sağlık çalışanı açığı kronikleşmeye devam edecektir. Gerçek çözüm, sağlık personelini sadece bir sayı olarak değil, sistemin kalbi olarak görmekten geçiyor. Çünkü güçlü bir sağlık sistemi, ancak güçlü, motive ve hak ettiği değeri gören çalışanlarla mümkündür.