Gönül Zarfında SakLı Pulsuz MektuplaR..

**Hasret** · 01-21-2009, 04:09

Karanlık şehirler akıp geçiyor gözlerimin önünden.. Arada bir yavaşlıyor görüntü, inceleyebiliyorum.. Kimi zaman çift şeritli bir otoban ve ilerleyince trafik ışıklı bir kavşak, arabaların hızla gelip geçtiği.. Kimi zaman ise dar, karanlık bir sokak iki yanı evlerle çevrili.. Ve yolun ortasında ağır ağır ilerleyen karamsar bir adam.. Bazen de bomboş sokakta tek bir şehirlerarası otobüs ve yüzüm cama dayalı..

Yalnızım, kimse yok yanımda. Zaten hep kaygıyla bakarım giren adamlara yanıma oturmaları korkusuyla.. Paylaşmak istemem koltuğumu.. Başka koltuğa geçerim vazgeçip cam kenarı-rahat mekanımdan hatta.. İşte hayatımın tek delikanlı yönü:'ya hep,ya hiç' değilsem rahatta..

İşte seni de böyle sevdim ben.. Yüreğini istemedim bir tek.. Tüm iç organlarını, tüm uzuvlarını ve -varsa- ruhunu.. Ve eğer birini verecektiysen bana, varsın hepsi onun olsundu.. Onun olsundu ellerin; yeter ki değişmesindi bir eli tutuş şeklin..

Hep yoğurmaya, hep -kendimce- yontmaya çalıştığım yönlerine aşıktım senin. Sözgelimi 'çirkin' yönlerini seviyordum. Zaten kimi zaman kulağıma fısıldadığın, kimi zaman adeta haykırdığın 'seni seviyorum' olmadı gittikten sonra söyleyişini en çok özlediğim.. Kızdığında -hani hatırlarsın- 'seni sevmiyorum'dan sonra ağlatmanı özledim beni.. Espirilerini, gülen yüzünü değil; acıklı yönlerini arzuladı en çok karamsar beynim.. Ve biçimli vücudunu değil, aynısını bir başkasında asla göremeyeceği kolundaki dikiş izlerini görmek istiyor -son bir kez- gözlerim..

'Seni sen yapan yanlarını özlüyorum'.. Sesli düşünüyorum yine otobüsteki her çift gözün üzerimde süzülmesine aldırmadan.. 'Elyapımı bir kolyeye benzetirdim seni hep; aynısı bir başkasında asla olamayan!' ve hep nefret ederdim fabrika çıkışlı parlak takılardan..

Parlamayan yanlarınla birlikte iniyorum otobüsten, nereye geldiğimi asla bilmeden.. Bildiğim; burada ışıkların olmadığı.. Geceleri parlamadığı aynı tür sokak lambalarının.. Herkesin -alevi el yapımı- bir mumu var burada.. Kapatıyorum yorgun gözlerimi ve yine mahçup yönlerin geliyor aklıma.. Mahçup, korkan yüzeye çıkmaya!..

01-21-2009, 04:09	#11
Kullanıcı Adı Hasret	Karanlık şehirler akıp geçiyor gözlerimin önünden.. Arada bir yavaşlıyor görüntü, inceleyebiliyorum.. Kimi zaman çift şeritli bir otoban ve ilerleyince trafik ışıklı bir kavşak, arabaların hızla gelip geçtiği.. Kimi zaman ise dar, karanlık bir sokak iki yanı evlerle çevrili.. Ve yolun ortasında ağır ağır ilerleyen karamsar bir adam.. Bazen de bomboş sokakta tek bir şehirlerarası otobüs ve yüzüm cama dayalı.. Yalnızım, kimse yok yanımda. Zaten hep kaygıyla bakarım giren adamlara yanıma oturmaları korkusuyla.. Paylaşmak istemem koltuğumu.. Başka koltuğa geçerim vazgeçip cam kenarı-rahat mekanımdan hatta.. İşte hayatımın tek delikanlı yönü:'ya hep,ya hiç' değilsem rahatta.. İşte seni de böyle sevdim ben.. Yüreğini istemedim bir tek.. Tüm iç organlarını, tüm uzuvlarını ve -varsa- ruhunu.. Ve eğer birini verecektiysen bana, varsın hepsi onun olsundu.. Onun olsundu ellerin; yeter ki değişmesindi bir eli tutuş şeklin.. Hep yoğurmaya, hep -kendimce- yontmaya çalıştığım yönlerine aşıktım senin. Sözgelimi 'çirkin' yönlerini seviyordum. Zaten kimi zaman kulağıma fısıldadığın, kimi zaman adeta haykırdığın 'seni seviyorum' olmadı gittikten sonra söyleyişini en çok özlediğim.. Kızdığında -hani hatırlarsın- 'seni sevmiyorum'dan sonra ağlatmanı özledim beni.. Espirilerini, gülen yüzünü değil; acıklı yönlerini arzuladı en çok karamsar beynim.. Ve biçimli vücudunu değil, aynısını bir başkasında asla göremeyeceği kolundaki dikiş izlerini görmek istiyor -son bir kez- gözlerim.. 'Seni sen yapan yanlarını özlüyorum'.. Sesli düşünüyorum yine otobüsteki her çift gözün üzerimde süzülmesine aldırmadan.. 'Elyapımı bir kolyeye benzetirdim seni hep; aynısı bir başkasında asla olamayan!' ve hep nefret ederdim fabrika çıkışlı parlak takılardan.. Parlamayan yanlarınla birlikte iniyorum otobüsten, nereye geldiğimi asla bilmeden.. Bildiğim; burada ışıkların olmadığı.. Geceleri parlamadığı aynı tür sokak lambalarının.. Herkesin -alevi el yapımı- bir mumu var burada.. Kapatıyorum yorgun gözlerimi ve yine mahçup yönlerin geliyor aklıma.. Mahçup, korkan yüzeye çıkmaya!..

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Kullanıcı ismi		Beni hatırla
Şifreniz