peri_7
03-09-2008, 11:16
http://img413.imageshack.us/img413/4085/alonexn2sb6kx1.jpg
Gün ağarırken, tek başıma oturmuşsam
Henüz daha gözlerimi bir an bile yummamışsam
Sen yoksan yine, bense yorgun ve yalnızsam
Hele bir de, bir de canım hasretine kapılmışsam
Ve gözümde tütüyorsan buram buram
Bildiğim düşlerin kırılmışlığında öyle hasretim ki varlığına. Öyle tütüyorsun ki içimde buram buram.
Hüzünler uyanmasın diye uykularından, parmak uçlarımda yürümeyi deniyorum sevinçleri.
Yine de olmuyor, öylesine hafifmiş ki uykusu yokluğunun acısının, gülüşler eskimeye varmadan yok oluyorlar gamzelerimde.
İşte o an bir fırtına kopar
Sanki o an yer yerinden oynar
Hoyrat bir rüzgar eserken
Sallanan gemi misali
Sallanır durur içimde dünya
Fırtınada yüreğim ve yine [k]asım aylardan.
Hangi düşten medet ummalı da sıyrılmalı bu matem havasının eteğinden bilmiyorum.
Baktığım her yüz,
Tuttuğum her el,
Dokunduğum her ten...
Her şey ayrılık kusuyor bana.
Bildiğim bütün tatlar,
Sevindiğim her sevinç,
Gülümsediğim her an...
Her şey acılaşıyor.
İpini koparmak istiyorum arsızlığa alışmış hüzünlerin. Sonra onları bir uçurumdan atmak istiyorum.
Ama nafile çabalarım! Boynuma öyle sıkı sarılımışlar ki, bırakacakları yok.
Onu öldürsem ben öleceğim.
Onu öldürmesem ben öleceğim.
Siz olsanız ölümlerin hangisini seçerdiniz?
Son ışıkları sönüyorsa sokakların
Yeni bir gün giriyorsa penceremden yavaş yavaş
Sen yoksan yine, bense suskun ve bitkinsem
Hele bir de bir kadehin gölgesine sığınmışsam
Ve yılların hesabını şaşırmışsam
Hangi yolu yol edineyim kendime yokluğunda. Yaşamanın neresinden tutarsam ölmek ya, ne etsem?
Son ışıkları sönüyor yüreğimin yavaş yavaş. Yeni bir düş giriyor içerime yavaş yavaş. Sen yoksun ve ben sensizim. Sığındığım düşler umarsız, ben benden habersiz.
İçimde bir fırtana.
Gün ağarırken, tek başıma oturmuşsam
Henüz daha gözlerimi bir an bile yummamışsam
Sen yoksan yine, bense yorgun ve yalnızsam
Hele bir de, bir de canım hasretine kapılmışsam
Ve gözümde tütüyorsan buram buram
Bildiğim düşlerin kırılmışlığında öyle hasretim ki varlığına. Öyle tütüyorsun ki içimde buram buram.
Hüzünler uyanmasın diye uykularından, parmak uçlarımda yürümeyi deniyorum sevinçleri.
Yine de olmuyor, öylesine hafifmiş ki uykusu yokluğunun acısının, gülüşler eskimeye varmadan yok oluyorlar gamzelerimde.
İşte o an bir fırtına kopar
Sanki o an yer yerinden oynar
Hoyrat bir rüzgar eserken
Sallanan gemi misali
Sallanır durur içimde dünya
Fırtınada yüreğim ve yine [k]asım aylardan.
Hangi düşten medet ummalı da sıyrılmalı bu matem havasının eteğinden bilmiyorum.
Baktığım her yüz,
Tuttuğum her el,
Dokunduğum her ten...
Her şey ayrılık kusuyor bana.
Bildiğim bütün tatlar,
Sevindiğim her sevinç,
Gülümsediğim her an...
Her şey acılaşıyor.
İpini koparmak istiyorum arsızlığa alışmış hüzünlerin. Sonra onları bir uçurumdan atmak istiyorum.
Ama nafile çabalarım! Boynuma öyle sıkı sarılımışlar ki, bırakacakları yok.
Onu öldürsem ben öleceğim.
Onu öldürmesem ben öleceğim.
Siz olsanız ölümlerin hangisini seçerdiniz?
Son ışıkları sönüyorsa sokakların
Yeni bir gün giriyorsa penceremden yavaş yavaş
Sen yoksan yine, bense suskun ve bitkinsem
Hele bir de bir kadehin gölgesine sığınmışsam
Ve yılların hesabını şaşırmışsam
Hangi yolu yol edineyim kendime yokluğunda. Yaşamanın neresinden tutarsam ölmek ya, ne etsem?
Son ışıkları sönüyor yüreğimin yavaş yavaş. Yeni bir düş giriyor içerime yavaş yavaş. Sen yoksun ve ben sensizim. Sığındığım düşler umarsız, ben benden habersiz.
İçimde bir fırtana.