Bu beşi biryerdenin ahtapot kolları gibi sarmaladığı önemli internet olayları yaşanmakta günümüzde. Son günlerin etkileyici olduğunu düşündüğüm “interaktif patalojik vaka”sını duymuşsunuzdur. Senaryonun esas oğlanı olarak, boşandığı karısının iç çamaşırlı fotoğraflarını halka açan bir zatı muhterem var bu vakada. Kadınla ilgili, onun hakkında boşandıktan sonra oluşturup, yakıştırdığı kişisel görüşünü de kamuoyuyla paylaşıyor. O bir “.rospu” artık. Tabii intikam arzusuna odaklanmış olduğundan, aralarındaki bağı açık açık kadının “pzvnki” olarak sürdürmeye bile razlı olacak kadar takıntılı olduğunun farkında değil. (Kadının fotoğraflarının yayınlandığı sitenin “tık-tık”lanma rekoru sağlaması da toplumsal bir “interaktif patalojik vaka” tabii... Hayalgücü ve etik, sıfırla sınıfta bırakmıştır onları...)

Erkek egemen toplumlarda, ilişkinin biçimi ne olursa olsun kadınla erkeğin ayrılma kararının, kadından gelmesi, erkeğin alışık olmadığı bir durum... Zaten kökten dinciliğin temelinde de yatan önemli yaptırımlardan biri bu. Terkedilişe maruz kalan erkek, acaip bozulur, şaşırır, iktidarının elinden alındığını düşünür. Hem de sebep ne olursa olsun! Hatta o, birlikte olduğu kadını aldatmış, şiddet uygulamış, maddi manevi kullanmış bile olsa, bilinçli ya da bilinçsizce, onu kendi malı, iktidar sınırları içindeki nesnelerden biri olarak gördüğü için bu işin lamı cimi yoktur.

Zaten bu terkediliş nüfus oranıyla karşılaştırıldığında oldukça seyrek görülebilen bir durumdur. Erkek bağımlılığından her ne olursa olsun kurtulmak, sıyrılmak oldukça zordur çoğu kadın için. Hem kadın, hem de güçlü olmak kadının en zor misyonlarından biridir. Hal böyle olunca da terk edilen erkek kendini azınlıktaki bir tür, “iyot”, “idiyot”, “kornişon”, “tirbişon” gibi dışlanmış, açıkta kalmış şebek maymunu olarak algılar. Artık o bir TE dir... Terkedilmiş Erkek...

TE, bütün kadınların ve bütün erkeklerin gözünde “dişi bir şeytan” tarafından küçük düşürülmüş, kendi sahasında yenilmiş, takım taklavat maçı kaybetmiş, hezimete uğramıştır. (Ben buna erkeğin, çocuk kalmış egosunun neden olduğunu düşünüyorum. İşte terkedilmiş erkekte hızla çoğalan, bu küçük, bit yavrusu olan yavşak egocuklar ordusu adamın içini öyle bir kaplayabilir ki, “pat” diye tam bir patalojik vaka haline gelebilir adam farkına varmadan.) Kadının bir daha başka bir erkekle birlikte olamayacak kadar “rezil” olması gerektir. Onunla ilgili asılsız dedikodular üretir... Birlikte olduğu erkeklere bir biçimde “o benimdir, o benim egosantrik benliğimin bir kölesidir ancak” mesajını iletmek için her yolu dener. Başına “eski koca sendromu” türü bir bela almak istemeyen birçok zayıf karekterli erkek de kadından uzak durmayı kendi egoları gereği daha doğru bulurlar elbette.

Artık bütün kadınlar, bu Terkedilmiş Erkek “TE”nin gözünde, onu terkeden kadınla özdeşleşmiştir. Bir yandan eski karısından, bilinçaltına ittiği intikamı almak için onun özelliklerinden daha üstün özelliklere sahip kadın arayışına girer, hatta bu arayışını internetteki arkadaş bulma sitelerine bile taşır. Amaç, daha güzel, daha kültürlü, daha sevecen, daha sadık, daha bağımlı, daha bağışlayıcı, daha dişi, daha müziksever, daha varlıklı, daha eğitimli, daha kariyerli, daha sarışın, daha esmer, daha iyi aileden gelen, daha daha daha kadın bulmaktır. Fakat öte yandan bir süre sonra her bulduğu kadın “pat” diye, patalojik bir biçimde ona “takıntı”lı olduğu eski kadını hatırlatır. Aynı eziyetler başlar. Kadın güçlüyse, erkeğin terkediliş öyküsü bir biçimde yinelenir. Bu kez TE onu da kendi “rezil olması gereken kadınlar”: “kara listesine” alır ve hatta, onun “ruh ve akıl” hastası olduğunun fahri doktorluğunu bile yapabilir. Kadın zayıfsa erkeğin bu sıradışı patalojik eziyetlerini kendisine olan aşırı sevgisinden kaynaklandığı gibi bir aldanış içine girebilir. Taa ki gözündeki pembe gözlükler bir biçimde kendiliğinden düşene dek.

Erkek egemen toplumlarda, gerçekten onurlu ve sevmesini bilen kadınların ayakta durmaları zordur.



Feryal