Affet beni anne
Ölmediğim için…

Ümitsiz hastalar için hani
Yazılmış türküler vardır
Kısa sürmüş acı öyküleri
Yarım kalmış aşkları anlatırlar
“hastane önünde incir ağacı
doktor bana bulamadı ilacı…”

Baharın beklide en güzel gününde doğmuşum
Sana yaşatabildiğim tek mutluluk
Ağlayan sesim olmuş annem
Sonrasını kimseler bilmez
Sen bilirsin
Ben bilirim annem…

Beklide en son bahar günüydü o
Ölümün kol gezdiği bir meydanda
Direkten dönmüş bir top gibi
Nasıl olduysa ölmemiştim
Biliyorum,
Ben değildim beklediğin
Ve gene biliyorum annem
Gelmek isteyende ben değildim…

Ölür dedi doktorlar
Sen tıbbi terimleri ezberledin
ben kuvözleri
Ben hep ölmeyi dilerken
Sen dualar ettin yaşamam için
Oysaki bilemezdin annem
Ölseydim
Bir gün gene fark edecektin
Baharın güzelliğini…

Onca baharsız yıl geçti
Hep gözlerimde aradın
Baharın o en güzel günlerini
Benim gözlerimde bahar
Senin gözlerinde kırışıklar
Bahar ama
Sonbahar…

Biliyorum
Üf demedin bir gün
Sitem etmedin kaderine
El oldun, ayak oldun
Ağız oldun, dil oldun
Beklenmeyen misafirine…

Güneşin batmadığı bir yurtta
Sana hep aydınlık şiirleri yazmak isterdim
Biliyorum
Sen genede o şiirleri buluyorsun anlamsız gülüşlerimde
Her ne kadar yüreğinde ısınmakta olsada toprak
Cemreler baharı işaret etsede annem
Ben ya beklediğin kişi,
Yada hiç yaşamamış olmak isterdim…

Affet beni anne
Ölmediğim için…


(alıntı)