Ağlamalıydım tutuyordum kendimi uzun zamandır
bir telaşla ertelendi hep
hıçkırıklara boğularak ağlayacağım saatler
tutamıyordum kendimi artık ağlıyordum…

dört duvar arası ben
yalnızdım kimsecikler yoktu yanımda
bir tek seni düşünüyordum o dakikalarda
akreple yelkovan hareketlendiği sırada
yine sen yoktun yanımda…

bir dost edasıyla sohbetlerimiz ne güzeldi saatler süren
arkadaşça gülüşen iki insan görmek ne güzeldi
insanın seni sevdiğini bilmesi ne güzeldi
erişilmeze ulaşmış gibi sevinmiştim o anlar…

içimde bir ürperti vardı hep şimdikini düşündüğüm
o zamanlar ne yaparım diye endişelendiğim
korktuğum başıma geldi…
artık senden geriye sadece hatıralar ve hediyen kalmıştı…

yetmiyordu üç beş fotoğraf
ayakta kalan bir iki hatıra
şimdiki kısa dakikalara hatta saniyelere karşı gelemiyordu
o uzunca ve su gibi geçen saatler…

ömrüm keşke o kadarla sınırlı kalsaydı
sadece mutlulukları yaşasaydı bu gönül
acıyı tatmasaydı en hiddetli şekliyle
seni severek mutlu olabilseydi keşke…

keşkeyi kullanmasaydı bu beden
belkilerde kaybolmasaydı
sadece emin olarak haykırsaydı o sihirli kelimeleri
seni seviyorum diye…

haykırdı emin olarak ama
bir keşkesi vardı
beni sevse dediği
bir belkisi vardı
mutlu oluruz dediği…

olmadı yapamadı…
o öldü…
ölürken haykırdı uzun uzun
SENİ SEVİYORUM
diye
duymadı duymak istemedi belki
olmadı yapamadı
o öldü
kendi gözyaşı selinde boğuldu…

Cok AnLamLıBi Şiir...Begendim :)

teşekkürler emeğine sağlık...;)