Hani bende kalan o en son ben vardiya o da az önce öldü... Simdi kimsesizim...
Önce yüzümdeki tebessüm, sonra gözlerimdeki isilti, sonra icimdeki sen ve gözyasimin rengi sonunda da bende kalan o son ben de beni terketti...
Sessiz sessiz.. usulca... bir su gibi terketti..
Ama giderken hic sessiz degildi.
Icimdeki her seyi yikarak parcalayarak cekip gitti...
Ben bu yikimi sen benden giderkende yasamistim.. Sen benden giderken mevsimsiz karlar yagmisti yüregime. Bu defa o kar tanelerinde sen yoktun. Bu defa o kar tanelerinde sensizlik vardi. Mevsimsiz karlar yagdi yüregime usulca yagdi.
Yagdi...
Yagdi...
Ve sonunda yüregime ciglar düstü... Yüregimde her yer bir anda sensizlige boguldu. Ve bendeki o son bende bu cigin altinda kaldi. Cok ugrastim kurtarmak icin ama olmadi.. Her yer sensizlikle kapliydi. Her yer karanlikti. Kalakaldim o karanlikta. Kendime bir söz vermistim yüregim seninle aglayacaktim ve seninle birlikte ölecektim. Ama bunlarin hic birini tutamadim. Önce agladim.. Cigerlerimi kanatircasina agladim..
Hemde gözyaslarimin rengi yoktu biliyormusun.
Ve ikinci sözümü de az önce tutmadim... Ve sensizlikte dolu o cigin altinda kaldim...
Ama son nefesimde bile sen vardin.
Sen hic öldün mü yüregim...
Hic öldünmü....
Saat sabaha 4 var... Sunu cok iyi biliyorum ki. ikimizde zor bi savastan cikmistik. Mutlu olabilme sansiydi bu... Bütün silahlar seninleydi. Bosluk vardi, aci vermek, umursamamak, unutmak bu silahlarin hepsi seninleydi...
Bende de sadece ama sadece sana olan saf yüregim vardi. Bütün yüregimle sana olan sevgime, sevdaliydim ve öylece savas girdim... Aslinda bu savasi sen kendine acmistin..
Bir yanda korkularin bir yanda da o cilgin yüregin vari. Unutmak adina bir savasti ve mutlu olabilme savasiydi bu. Bütün silahlar seninleydi.
Unutmak, sevmekten daha kolaydi. Cünkü; kalip savas vermeye calissaydin bu defa sevecektin... Ama sen kolayi sectin ve sonunda bu savastan galip ciktin hicbir yara dahi almadan...
Bense maglup... Zorlu bir savastan cikmis ve unutulmus bir cesettim artik...
Ve simdi saat sabaha 4 var... Sen uyuyorsun bense burada seni düsünüyorum yüregim
Düsünüyorum...
Sicaktan üsümüs saclarini oksarken ve yorgun düsüpte gözlerini bütün ihtisamiyla kucaklayan o kirpiklerinin ucundan usulca öperken düsünüyorum kendimi...
Bak benim düsüncelerim korkutmuyor beni... Cünkü düsüncelerimde sen varsin..
Dün gece 5 gün önce gördügüm rüyayi gördüm kafasi bedeninden kopmus o kusu gördüm yine...
Yine cigliklarimla gece yankilandi ve uykum yarida kaldi. Ve sonra kesik kesik, hickira hickira aglamaya basladim gecenin bir yarisi...
Artik uyumaktan bile korkar hale geldim... Korkuyorum... Yine ayni rüyayi görmekten...
Gecenin bir yarisi cigliklar atarak uyanmak nedir bilir misin...
Kesik kesik aglamanin ne demek oldugunu bilir misin...
Cigliklar icinde uyandigim zaman yatagimda seni aradim hep. Ama yoktun.. Sadece yastigimda koca bir bosluk vardi. Ve ona sarilarak uyumaya calistim. Bir yandan da seni ariyordum. Elim telefonuma gidiyor ve mesajlari okuyorum, senden gelen mesajlari okuyorum... Ve öylece uyumaya calisiyorum...
Ama olmuyor...
Korkumdan uyuyamiyordum...
Ya yine ayni rüyayi görürsem diye uyuyamiyordum. Neydi o icindeki deli sevgiyi ortaya cikarmaya engel olan...
Yagmurda yagmiyor artik...
Bulutlar o kadar dolu ki... ben yagmurun yagmasini bekliyorum. Caresizce ve maglup bir sekilde...
Saat sabaha 4 var... Aksam olup sana gelsem benimle uyurmusun..
Sarilirmisin bana...
Sararmisin yaralarimi... Aksamlarini verirmisin bana yüregim acilarinla birlikte sevginide verebilir misin bana...
Düser misin yüregime yagmur damlalari gibi...
Sevebilir misin beni sokaktaki cocuklari sevdigin kadar Tahir ile Zühre olabilir miyiz yüregim...
Tahir ile Zühre olabilir miyiz...
Aksam olup sana gelsem, benimle uyurmusun yüregim...
Uyur musun?????