Her andıgımda bana eksikligimi hatırlatan;dile kolay,kalbe agır adını hatırlıyorum.Adın ki, durmadan cogalır içimde.Adın ki, bir emanet dilimde.
Her tercih bir vazgeçişse eğer; benim tercihim Sen oluyorsun. Dilim en cok adını anınca, kalbim yalnız Sen'i hatırlayınca hayat buluyor.Adın anlam katıyor adıma. Adın ki, büyük. Adın ki, yüce.Adın ki, en güzel...
Ölüme dogru yürüyen bütün insanlar gibi ben de küçüğüm.Avuç içindeyim, açılsa düşeceğim.Bu sabah, gözlerime yerleşen tefekkürle Sen'i söylüyorum. Yüzlerce, binlerce kez söylüyorum, yetmiyor. Art arda ve hepsi farklı anlamlardaki isimlerini söylüyorum.

İki tesbih boncuğu arasında bir kalp kaç kez çarpar, sayamıyorum. 'ikrar'ın sükutu oluyor suskunluğum.Az ve öz olan bir anlayışla ve kıbleye dogru bir bakışla, Seni anıyorum. Andıkça çoğalıyor anlamların.Adın ki, sonsuzluk...Adın ki, ahd ve vefa...
'Evimdir' dediğin kalbimin en naif köşesine bırakıveriyorum ismini. Harfler ruhuma dokunuyor. Bir su damlasını doldurmayacak büyüklükteki küçüklüğümü hissediyorum.Devasa bir huzur yanağımdan süzülüyor.Ellerim sana doğru uzanıyor: 'Sevgine talibim.' diyorum; affına ve rızana...cevabını duymuyorum ama duydugunu biliyorum.Eger ki adın, en gizli seyleri işiten olmasa nasıl bilirim bana 'buyur ' dedigini.'O adı günde yetmiş kez anın'. diye buyuruluyor.Ve kalpleri ancak sen degiştirebilirken, kalbimin dik durmasını istiyorum sen'den. biliyorum ki, kalp kapagı dakikada yatmis kez açılıp kapanıyor.Bir muska gibi takıyorum ruhuma adını.'Adın ki, gizliyi bilen,sırları gizleyen.

'Neden O var?' dedigimde,hersey canlanıveriyor? Hayat adın gecince niçin allı morlu renklere bürünüyor? nasıl oluyorda sen gelince aklıma,omuzumdaki ağırlık azalıp ruhumda bir şölen başlıyor?'O,onsuz olmayandır.diyen filozofa kulak verince,gözlerim neden böyle doluyor? Sen ki, hiç bir şey kendisine denk olmayan'sın.Senki,'yüceliğinde yakın,yakınlığında güzel' olansın.Ben yer ile gök arasında,ümit ile korkunun ortasında,düştüğüm kayaya tekrar tırmanmak istiyorum.Sorduğun suale, 'bela dediğim günden bu yana ismine sığınan meale kulak veriyorum. Hayattan uzaklaşıp,gerçeğe yaklaşırken,va'dedilen günü bekliyor,ömrün gelip geçiciliğine tebessümler gönderiyorum. Ben;kulaklarım,gözlerim ve zihnimin işgal altına alındığı bir devirde seni istemelerim olmasa Senin için bir ehemmiyetim olmayacağını bilerek geldim kapına.Ve bunun için bağlıyım adına. Nasıl ki, en çok alnım yere degdiğinde hissediyorsam seni, öyle bir anda kapatmak istiyorum gözlerimi.Seni razı edecek bir gün istiyorum Senden. Ey 'saltanatında kadim olan, adın düşüyor aklıma.Adın ki kuluna uzak olmayan...Adın, esirgeyen ve bağışlayan...

Arının karnını yazan kudret eli ile semaları tanzim eden kudret aynı eldir. Kapkara bir gecede kapkara bir taşın üstündeki kara bir karıncayı gören de O 'dur.Varlığın bir sebebi vardır.Sebebin de bir sebebi vardır.
Ve her şeyin sebebi de, büyük adındır. Sen olmasan, sınırsız sema gözbebeğime nasıl sığardı? Varlığımın sebebi, kalbimin sahibi, musibetimin ümidisin.Rahledeki kitap,,neydeki nefes, içimdeki ses adını fısıldıyor. 'İsmine sığan hersey kendisinden azdır.'Adın, 'Baki', adın 'Kafi'...Adın,en güzel isimler sahibi... Vaha sandıklarım çöl oluyor, kıyılarıma vurup giden insanlar anlamıyor beni.Kuyularda kalıyorum yardım eden olmuyor.Bir adın kalıyor herşeyden geriye.Ben kuyuya düşsem, sen sarkıtırsın, bilirim ipini. Menzili vefa olan bir bağı var dostluğunun. Yazın buharlşmayan, kışın donmayan, sonbaharda yapraklarını dökmeyen bir dostluk...Dostluğundan cesaretle istiyorum senden: Ne olur, sana en güzel göründüğüm an, al beni yanına. Aşk susturduğu oranda büyür, büyüdüğü oranda sustururmuş. Susuyor, seni dinliyorum.Adın için yaşıyorum.
Adın ki, bir emanet dilimde.
Adın ki,eksilmeyen tek kelime... ………… ey kainatın sultanı ALLAHIM

En güzel isimlerinle merhamet et halime