Yorar insanı hayat…önce ruhuna dokunur iz sürer iz bırakır…en afillisinden acılar bırakır; yürek darp izleriyle hüküm sürer hayata…kimi izlerini gizler, kimi serer…hani bazen kulaklarınızı çınlatan kahkahalar olur; böyle ansızın yüksek volume eşliğinde tırmalar bi taraflarınızı….sonra eşlik edersiniz farkında olmadan siz de o kahkahalara…. yüzü peçeli bir hatun gizlenir parantez aralarına…bastırdığı acısını bastıramadığı kahkahasıyla suratınıza fırlatır…bazen göremediklerimizde gizlidir gerçekler..ama kimse sevmez kendi gerçeğini…sevmez yüzü yaralı yüreğini…hep bir havalar, takıntılar, göstermelik edalar ile süsler boyar maskesini…
Kiminde kahkaha
Kiminde öfke
Turşu kokan kelimeler
Sonu gelmeyen cıvık domatesler
Haaasss…ir diye başlayan cümleler
Allah Allah diye yere kapanan cali yüzler

Yorar insanı hayat…ama sever kıymetlisini…dokunmasa ruhumuza, katmasa aşımıza acıyı, sürmese yüzümüze balçığı, bilemeyiz başka türlü kendi kıymetimizi….
Maskeler yakışmıyor hiçbirimizin ruhuna
Bırak kanasın yaran kana kana….kanamasa kabuk bağlamaz erişmez ruhun olgunluğa…
Acım da var şen kahkahamda

Gururum maskesiz suretim !
Yıkılsın parantezlerim
Bir çizik attım PEÇELİ HATUNA !
................diyebilir misin?



Alıntı