Mehmet Emin Erişirgil

Türk eğitimcisi, felsefeci, yazar ve siyaset adamı (İst. 1891-Ankara 1965). Mülkiye Mektebini bitirdi. İstanbul?da sultanî okullarda öğretmen olarak çalıştı. Darulfünun?a felsefe ve ictimaiyat (toplumbilim) müdrerris muavini (doçent) oldu. Felsefe tarihi müderrisliğine (profesör) yükseldi. Meclis-i Mebusan?a Niğde mebusu olarak girdi. Cumhuriyet?in ilanından sonra Talim ve Terbiye Dairesi başkanı oldu. Millî Eğitim Bakanlığı müsteşarı, İstanbul Millî Eğitim Müdürlüğü, Mülkiye Mektebi Müdürlüğü?nde bulundu. Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi?nde dekan vekilliği de yaptı. Zonguldak?tan milletvekili olarak TBMM?ye girdi. 1950?ye kadar sandalyesini korudu. Gümrük ve Tekel Bakanlığı, İçişleri Bakanlığı yaptı. Daha sonra yalnızca yazarlıkla uğraştı. Başlıca eserleri: Kant ve Felsefesi, Malumat-ı Vataniye (1925), Sokrat (1931), Hukukun Muhtelif Cepheleri ve Hukuk İlmi (1938), Felsefeye Başlangıç (1944), Ziya Gökalp-Bir Fikir Adamının Romanı (1951), Mehmet Akif-İslâmcı Bir Şairin Romanı (1956), Neden Filozof Yok (1957), Türkçülük Devri, Milliyetçilik devri, İnsanlık Devri (1958), İhmal (1958), Kant?tan Parçalar.