Sevgilim sen bu satırları okuduğunda ile başlayan her şey beni güldürür. Sen bu satırları okumayacaksın inşallah. Şayet okursan ilişkimiz zarar görecek, neler çektim nasıl pısırık oldum, nelere katlanabiliyorum hepsini bir bir anlayacak ve bana seve seve işkence çektireceksin. Bu sebeptendir ki bu rahatlığa ulaşmanı engellemek için elimden gelen herşeyi (bir çok şeyi) yapabilirim.

Vallahi de billahi de sadakat timsaliyim.

Yavrucuğum orta okulda aşık olduğum kızı 14 sene aklımdan çıkaramadım, o kadar malım yani. Elini bile tutmuşluğum yoktur oysa, bisiklete binip evini gizli gizli gözlediğim mi kalmadı, hafiye gibi yıllarca izini sürdüğüm mü kalmadı... Ne rezillik ararsan var bende. Eş(ş)ek kadar adam oldum da sillesini yiyene kadar pes etmedim bilesin. Demek ki benden yana bir dert olmayacak. Beni aldatabilirsin.

Dostlar biriktirdim bir sürü.

Hani olurda başımız sıkışırsa, dara düşersek, paraya sıkışırsak ya da rahat batarsa dahi kapısını çalacak çok dostumuz var. Benim dostlarım senin de dostların sevgilim. Arada sırada biraz da kıskanırsın beni, demeyin keyfime ozaman. En doğusundan en batısına kadar memleketimin, canımı canına katacak kadar çok benimle olan kardeşlerimiz, arkadaşlarımız var. Ve bizimle olmaya devam edecekler.

Boş durmadım öğrendim inan!

Yan gelip yatmadım yıllarca. En azından sürekli yatmadım yahu. Çok okudum çok yazdım, herkesi dinledim. En çok da dinledim. Hayatın kendi hatalarımızdan ders çıkararak öğrenilecek kadar uzun olmadığını, etrafımdakilerin hayatlarından da ders çıkarmayı öğrendim. Yerinde konuşabilmeyi de öğrendim elbette, ezilmemeyi ve emeğin üstünde hiç bir güç olmadığını.

Sevmek nedir biliyorum emin ol.

O kadar çok sevdim ki aklın durur. En sevmediğim malım kadar değer verdim kalbime. Satabileceğim herkese sattım, terkedebileceğim her yerde bıraktım onu. Sevilmeyi şart koşmadan gülümseyebildim insanlara, toprağa, doğaya. Dünyayı sevdim sevgilim, yaşıyor olmayı, yaşamanın gerekliliğinin bir tercih değil bir hediye olmasını sevdim. Senin gelişinin ya da gelmeyişinin benim hayatım için hiç de önemli olmayışını sevdim.

Yetindim...

Annemden babamdan o kadar çok aldım ki alacaklarımı, en güzel niyetlerin bile cümleye dönüşesi gelmiyor elimde, biliyorum ki yetmeyecek anlatmaya. Gözüm doydu dünya kelimelerine. Şevkatinde, kıymetinde en fazlasını aldım sakladım içime. Ben tokum demeyi öğrendim sevgilim ve sen oldukça acıkmayacağım.


alıntı.....