Günesle gelen yagmur gibiydi hayat;

Bir yanda deli dolu yasama sevinci,

Bir yanda inceden vuran bir hüzün.
Ne günesin yagmuru durdurabilmesi,
Ne de yagmurun günesi kapatabilmesi gibi;
Ne yasama sevincim kovabilirdi hüznümü içimden,
Ne de hüznüm yasama sevincimi öldürebilirdi.
Bazen düsmandilar birbirlerine,
Bazen de dans ederlerdi ahenkle.
Yine de yasam bir oyun gibiydi


Kimi zaman eglenceli kimi zaman sıkıcı..

Buz gibi, üsüten bir serinlik belki


Bazen her seyi kirip geçiren bir tipi belki de…

Ama kesinlikle eskisi gibi degil!