Yıl 1987 önce izmirde selim doğdu ardındanada istanbulda zeynep dünyaya geldi....


Yıl 2006 da, bu ikisi, bir chat sayfasında tanıştılar..
selim-" merhaba zeynep, konuşmak istermisin" diye yazdı ve beklemeye başladı selim..aradan fazla birzaman geçmediki zeynep cevap yazdı,
zeynep-"merhaba selim, nasılsın"
selim-" sağol sen, konuşmak istermisin hı konuşalımmı biraz, istermisin" selim böyle yazdı ve cevap beklemeye başladı ama zeynep cevap yazmıyordu.selim devam etti yazmaya.
selim-"konuşmak için ısrar ediyorum fakat, tanısan beni belki hak verirsin zeynep, lütfen hadi bişeyler yaz, konuşalım" zeynep tam birşeyler yazmak üzereydeki selim odan hızlıydı..
selim-" kusura bakma zeynep ben kocaman bir eşşeğim, arkadaşlık kim, ben kim" diye yazdı ve çıktı o sayfadan.. zeynep in yazdığıda boşa çıkmıştı..


Aradan bir gün geçti ve bir tesadüftür. aynı chat sayfasında zeynep ve selim karşılaştı yine ve aynı anda birbirlerine "merhaba" dediler. sonra izmirin güzelliği, istanbulun güzelliği, hal hatır, yaşlar soruldu, msn ler birbirine verildi..

Bir ay geçti, ikiside artık birbirlerine karşı birşeyler hissediyordu, kameradan konuşuyorlardı. ve ikiside engelli olduklarını gizliyordu, kaybetme korkusundan dolayı..Bir gün selim, kameradan gözlerinin içine bakarak, zeynebe dediki.. selim-"yarın istanbulda sahile inermisin?
zeynep- "neden?"
selim-" burda sahile indiğimde devamlı yanıma gelen bir denizkızı var; ona bir yazı yazıp verdim. onu orada sahilden al olurmu..
zeynep- "olur gitmeye çalışırım" dedi zeynep . ve o gece geç saaatlere kadar konuştuktan sonra ikiside yattı...

Ertesi sabah uyandıklarında zeynep annesinden kendisini deniz kıyısına götürmesini istedi. bu arada selimde izmirde koltuk değnekleri ile koşar adım sahile gidiyordu.. hani koltuk değnekleri olmasa, belki koşarak gidecek zeynep ine.. zeynep istanbulda selim izmirde aynı dakikalarda deniz kıyısındaydı.. selim,cebinden bir çiçek çıkardı ve çiçeği denize doğru olanca gücüyle attı.. kimbilir ...aynı dakikalarda zeynep istanbul da sahilde, tekerlekli sandalyesinin üstünde oturuyor, annesi ise yanında bekliyordu.oda denize bakıyordu, deniz kızının gelmiyeceğini biliyorduda, ya çıksa gelse hayaliyle gözleri dolu, dolu seyrediyordu denizi bir umutla.... sonra ikiside aşklarında hiç bir engel olamıyacağını düşündüler.. ve buluşmaya karar verdiler. ne zeynep selimin durumundan, nede selim zeynep in durumundan haberdardı.ikiside zorlansada saklamışlardı bunu... buluşma yeri istanbul du. selim anlaşma günü sabah erkenden otobüse bindi, zeynep ise o saatlerde kalkıp hazırlığa başladı.. ikiside heyecanlıydı biri yoldaki şeritleri sayıyordu, diğeri dakikaları geçiremiyordu.. ve saat yanaşırken zeynep ve annesi, taksi ile terminele gitti.(esenler terminali) ve zeynep ile annesi büyük heyecanla otobüsü bekliyordu,ve otobüs geldi.. zeynep in beklediği yer bekleme salonuydu. selim otobüsten indi ve zeynep in dediği gibi bekleme salonuna doğru yürümeye başladı, önce selim gördü zeynep i, sonrada zeynep onu, bir müddet bakıştılar donuk yüzlerle.. selim tam istenmedim düşüncesiyle geriye dönerken, zeynep "selim" diye ona bağırdı yüksek sesle herkes onlara bakıyordu.. zeynep in annesi daha fazla dayanamadı ağladı,"babanda sağ olsaydı keşke zeynep im, görseydi senin mutlu olduğunu" dedi.zeynep elini annesine uzattı, ve onun desteğiyle ayağa kalktı, selim ise utanarak ağır adımlarla yürüdü ilk önce, sonra hızlı,hızlı koştu, koltuk değneklerini bıraktı zeynep in yanında beline sarıldı.. zeynep in annesi destek oluyordu düşmesinler diye..

o gece orada kaldı selim, bir ay geçmediki selimin ailesi geldi zeynep i istedi ve evlendiler.. selim,zeynep ve annesi mutlu bir yaşantı sürdürüyor istanbulda şimdi.. aynı evdeler.. mutlular..



Ve aşk bir kez daha engel tanımadı..

http://img213.imageshack.us/img213/692/92821158tw9.jpg

biraz zundu ama fena değil..