Çiçegin ağlatan duası..

Ey bütün çiçeklerin, bütün bitkilerin, yerin göklerin, ve alemlerin
rabbi...

Ben senin yarattigin tohumlardan cansiz bir tohumdum bir zamanlar,

Sen bana can verdin.

Dualarimi kabul ettin, beni bir çiçek yaptin.

Bana kendi diledigin gibi bir sekil verdin, renklerle, desenlerle süsledin yüzümü.

Bana bir koku sürdün, koklayani mest eden

Güzellerden bir güzel yaptin görenlere gösterdin.

Senin verdigin cazibeyle kuslari böcekleri çagirdim kucagima....

Dayanamadilar kostular...

Onlara senin rahmet çesmelerinden serbetler sundum,

Senin izninle birbirimize güldük, birbirimize sarildik, el ele kucak
kucaga sana sükrettik, seni zikrettik günler boyunca

Nice kuslar nice böceklerle tanistim böylece...

Hepsiyle mutlu beraberliklerim oldu.

Nihayet birgün...

Beni bir mü’min kulun gördü,

Yanimdan geçiyordu,beni fark etti, durdu, geri döndü, egildi
yüzüme bakti uzun uzun önce gözleriyle,sonra elleriyle oksadi
kokladi
kokladi...

’’Ne güzel yaratilmis! ’’ dedi sesizce.

Iste o an niçin var oldugumu anladim.

Melekler sardi etrafimizi ansizin, imrenerek seyrettiler olup biteni...

Görmedigi Rabbine görmüs gibi inanan bir insanin yücelisini gördüler.

Ve her seyi en ince ayrintisiyla kaydettiler...

Çekilen resimlerde ben de vardim...

Ey dualara cevap veren Rabbim,

Ben cansiz bir tohumdum...

Dualarimi kabul ettin güzel bir çiçek oldum.

Senin kudretinle canlandim,

Senin sanatinla süslendim,Senin lütfunla güldüm...

Simdi bir duam daha kaldi mahsere sakladim