Sevgiyle aşılmazlar aşılır, açılmazlar açılır, katlanılmazlara katlanılır. "İyilikte ve kötülükte, sağlıkta ve hastalıkta..." diye imzalar atılır. Ama en ufak meselelerde huzursuzluk yaşanır; ayrılma, boşanma lafları dillendirilmeye başlanır.

Sevgi ve huzurun olmadığı bir ortamda çocuk eğitiminden bahsetmek de abestir, boştur. Anne baba arasında karşılıksız bir sevgi bağı yoksa o anne babanın çocuğuna eğitim ve terbiye adına vereceği pek bir şey yoktur. Bu nedenle anne babalar evde sevgi atmosferini oluşturmalı, çocuklarını sevginin hakim olduğu bir ortamda yetiştirmelidir. Çocuk eğitimine dair eksiklikler evdeki sevgi bağları ile telafi edilebilir, ama evdeki sevgisizlik ve huzursuzluğun çocukta oluşturduğu yıkımlar ne yapılırsa yapılsın telafi edilemez. Sevgisizlikten dolayı oluşan davranış bozukluklarının tamiri de pek mümkün değildir.

Anne babalar kendi aralarında sevgi bağlarını bozmamalı "Bizim kavgamızdan çocuk etkilenmez, biz onunla çok ilgileniyoruz, her istediğini alıyoruz." dememelidir. Anne baba arasında sadece sevgi ve muhabbetin olması, çocuğun tüm isteklerini almamaktan daha iyidir. Maddi eksiklikler giderilebilir, ama çocuktaki manevi olan sevgi ihtiyacını anne babadan başka kimse gideremez. Ne bir öğretmen, ne bir bakıcı, ne de bir başkası çocuğu sevgiye doyuramaz.

Unutulmamalıdır ki, çocuklarımızı ancak sevgi ortamında mutlu, huzurlu ve başarılı olarak yetiştirebiliriz. Anne babaların birbirlerine karşı anlayışlı olmaları, karşılıksız birbirlerini sevmeleri çocuklarına yapacakları en isabetli, en faydalı ve en büyük iyiliktir.

Ziya Köse, Manisa Soma Özel Birlik Koleji Rehber Öğretmeni