Müslüman; Çok Kıymetlidir

Edirne evliyâsından “Kabûlî Mustafa Efendi”, bir gün bazı sevdiklerine;
- Müslüman, çok kıymetli insan demektir, buyurdu. Çünkü îman çarşıda satılmaz. Babadan miras da kalmaz. Sordular:
- Ya nasıl ele geçer efendim?
- Bu iş nasib işidir kardeşlerim, akıl ermez. Nasibi yoksa, Peygamberi de görse Müslüman olamaz.
- Hikmeti ne acaba?
- Çünkü onları, Allahü teâlâ kendisi seçiyor.
- Kendisi mi seçiyor? dediler.
- Evet. Sevdiği ve seçtiği insana veriyor bu “Îman” nîmetini. Ve onu kendine dost ediniyor.
Şöyle devam etti:
- Müslüman, mademki Cenab-ı Hakkın sevdiği ve dost edindiği insandır. O halde ona göre davranın Müslümanlara.
Ve ilave etti:
- En azından üzmeyin onları.

> Sıkıntı, nîmettir
Sohbetin devamında;
- Müslümanın eline diken batsa, mutlaka bir günahı sebebiyledir, buyurdu. Ancak bu, bir nîmettir onun için. Şaşırdılar.
- Nîmet mi efendim?
- Evet. Çünkü o günahın cezasını dünyada çekmiş olur. Âhirete kalmaz. Bu da, onun için en büyük nîmettir.
- Âhirete kalsaydı? dediler.
- O zaman felâket olurdu.
- Neden?
- Çünkü bu dünyanın bütün acılarının toplamı, can verme acısı yanında hiç kalır. Ve ekledi:
- Can verme acısı, kabir azâbı yanında, kabir azâbı da, Cehennem azâbı yanında hiç kalır.

> En son nasihati
Sohbetin sonunda;
- İmâm-ı Gazâlî hazretlerinin en son nasihatini biliyor musunuz? diye sordu onlara.
- Bilmiyoruz, dediler. Buyurdu ki:
- Talebeleri, bunu kendisine sormuşlar. Cevabında; “İhlâs, ihlâs, ihlâs” buyurmuş. Sordular:
- Ne demek istemiş acaba?
- Yâni Allah için yapılmayan hiçbir iyiliğin âhirette faydası olmaz demek istemiş.