Annem 'Kız arkadaşlarını unutma' diye tavsiyede bulunmuştu..
'Yaşın ilerledikçe senin için daha önemli olacaklar, kocanı-çocuklarını ne kadar
çok seversen sev, yine de kız arkadaşlarına ihtiyaç duyacaksın..
Onlarla bir yerlere gitmeyi ihmal etme.. Onlara vakit ayır ve kız arkadaşlarını
daima hatırla.. Onlar sadece arkadaşların değil.. Senin kardeşlerin,
kızların...' demişti..
"'Ne kadar komik bir öğüt. Daha yeni evlenmedim mi?
Artık ben evli bir kadınım. Kız arkadaşlarına ihtiyaç duyan bir genç kız
değilim ki. Bundan sonra kocama hayatımı adamak, yapacağım tek şey olacak' "
diye düşünmüştüm.. Ama yıllar geçtikçe, çocuk olsa da ya da olmadıkça,
kocalardan boşandıkça, sevgililerin biri gidip diğeri geldikçe, annemin
dediklerinin ne anlama geldiğini çok iyi anladım.. Zaman geçiyor..Hayat
akıyor.. Mesafe ayırıyor.. Aşk büyüyor.. Sonra azalıyor.. Kalpler
kırılıyor.. kocalar evde bir yerde duruyor.. Veya evlilikler mahkemede son
buluyor.. sevgililer değişip duruyor.. Erkekler arayacaklarını söyleyip,
aramıyor.. İşler geliyor ve gidiyor.. Ebeveynler ölüp gidiyor.. Komşular
değişiyor.. Ama kız arkadaşlar hep oradalar... Siz onları bırakmadığınız
sürece.. Geçen yıllar ve arada kaç km. mesafe olduğu hiç önemli değil.. Bir
kız arkadaş, hiçbir zaman ona ihtiyaç duyduğumuzdan daha uzak
değil..Tüm Kız Arkadaşlara

doğru sölemiş anası... :M

sağol