Bütün hiçlikler aynı zamandaydı.

Seni gördüm; bütün ışıkların o aynadaydı..
Dilin müsvette bir yalnızlıktı..
Cümlelerinin gözlerin de müstakil korkuların vardı..

Adına sermayeydi yalnızlığın ve sen ayrılığın mayasındaydın..

Yazdıkça hatırlanmak için sensizliğini, önüne diz kırıyordun sanki..
Gözlerinin nefesini çözüyordu; sessizliğinin mültecisi küçük kız.

Bütün seslerden korkuyordun yüklemini sendeliyordu asabiyetin..

"Gürültülerimi örtün" diyordun ama duyulmuyordun..
Yüzün, bir düşün harlı lekesiydi..

D/üşüyordun.. İçine paylaşıyorsun arbedelerini, usulca yoruluyorsun..
Bir küfür devriliyor ağız boşluğuna, sen bakıyorsun.

Cürmüne çarpıyorsun, sonuç vermiyor aklın..

Günaydın; içimin hale hazırınamı uyandın..
Bir harf dönsem yanımın başındaydın..

Ve döndüm;

baktım, görmemle sobelendin içinden alınmış aşka.. Kendime ısmarladığım sade bir suskuydun artık.. Kullanılmış bir acı oluyorsun dinlendiğin zaman.

İrkilme göz boşluğuma düşerken, sen yaza siline bozulmuş bir alfabenin çocuğusun.

Eflatun bir şiirdin, dilime aldığım zaman kırmızıya bulayan..
Artık soğuk harflerin takatisin.

Dilinin altına sakladığın duvarların ifadesini almıştı rüzgar..
Ele verilmişti kirli hüznün..Yaka paça edilmiş işgalinde bulanıktı ölüm.

Adını bekleten haziranım vardı, sabrı susturan..
Teşhirliydi yazgılar gelmeyenlerin adı gibi...

Gelmedi'n..

Parça parça ağlayacaktı kentim yine.. Sözü alınmıştı gök/yüzünden..

Büyük başlıyorum yolculuğuma, kırpmadan gözümü; refarans edilmiş hayallerimle koyuluyordum yola..Hadi en tuzlu ayak üstülüğünle uğurla beni.

Yüreğime sataşmış minnetlerini al..

Veda ya metelik sus..

Satır başını geçtim; kaldır yollara dürülmüş nemli yüzünü ellerinden..

Cümle keşkeler ezilsin dilinde şimdi.. Şehrin suyunu bulandırır, beni uğurladığın saat başını beş geçen zamansızlık...

Bazen sen kadar kendimi affedemiyorum..
Bir zaman dosyasını kucaklıyorum ve sana adımı bırakıyorum...


Şule İDİZ