Peygamber Efendimiz SallALLAHu Aleyhi ve Sellem tıpkı kuşlar gibi

ALLAH'a güvenip dayanmamızı tavsiye ediyor.

Onların her ALLAH'ın günü,

tam bir teslimiyet içinde yuvalarından ayrıldığını,

rızıklarını bulamama korkusuna kapılmadığını,

günün sonunda, karınlarını doyurmuş olarak

yuvalarına döndüğünü hatırlatmaktadır.

Biz de Mevlâmıza tevekkül etmeye

daha evimizden çıkarken başlamalıyız,

ve Sevgili Efendimiz gibi:

"Bismillâh,

tevekkeltü alellâh,

lâ havle velâ kuvvete illâ billâh"

demeliyiz (Ebû Dâvûd, Edeb 103; Tirmizî, Daavât 34).

Bu duanın mânası da pek güzeldir:

"ALLAH'ın adıyla evimden çıkıyorum.

ALLAH'a dayanıp tevekkül ettim.

Günahtan kaçacak güç,

ibadet edecek kuvvet

ancak ALLAH'ın yardımıyla kazanılabilir."

ALLAH bana yeter

Hz. İbrâhim'i ateşe attıkları zaman,

duaların en güzeliyle Rabbine tevekkül etmiş,

"Hasbünellah ve ni'me'l-vekîl" demişti.

ALLAH bana yeter; O, ne güzel vekildir."

Aynı duayı Peygamber Efendimiz de yaptı.

Uhud yenilgisinden sonraydı.

"Düşman tekrar saldırmaya hazırlanıyor" dediklerinde,

"HasbunALLAH ve ni'me'l-vekîl"

buyurdu (Buhârî, Tefsir 3/13).