HAYALULA

“Sonra İsa Dedi ki :
Başlangıçta söz vardı.Söz Tanrıyla Birlikteydi...Ve söz Tanrıydı… / (Yuhanna 1:1)”




.........



“Her şeyi sensizlikle götüren bir diyara git” dedin…
“Yalnız elini öp ayrılırken…ama kana karışma olur mu?” dedin…



...........


Ordayım...

Mavisinden dönen bir umman yoksulluğu benimki,
Akmasını da bilirdim yalın,
Yürümesini de bilirdim usul.
Her şeyi biliyorum iki gözüm,
Kente sığmıyor diye hüznüm…bu sürülmüşlüğüm…

Seni sağ koymayan,
Beni diri tutuyor.
Saklıyor doğumumu ezelimden ibaret.
... / Annem üvey değil…Bunu da biliyorum…
... / Yaşım yirmi değil iki gözüm…Gittikçe büyüyorum…
Ve uzuyorum dal salmış hüznümün selvilik diyarına.
Orda yalnız ağlanır…Bunu da biliyorum…

Bir vezirin parmağını kırıyor eve sığmaz kör sultan,
Göğe kalkmaz şehir yere batıyor.
Sur’da bir ebabil sürüsü,
Sır’da yiten sensizlik…
Gitmediğini de biliyorum iki gözüm.
Ama bir türlü gelmediğinde
Ve anladım nasılsa
Nedir beni bir tabuttan ayıran :
- Hüzne dayanan eliyle kahrı bilen Dilsizlik !!!

Hayyam yakmış mumunu…Neyi bekleşir?
Elinde kuş tüyünden cinayet masalları.
Ve kabala her şeyi inkar etmiş nasılsa.
Dökülmüş bak sırrımız,
Ölünmüş bizden hariç ne varsa o diyarda.
Miraç’tan inen Burak,
Sevgiliden ayrılmış…Deli ağlıyor…
Cennet diye bir şeyi nasılda unutmuş iki gözüm.
Cennet diye bir şeyi...Kalbimde unutuyor...

"Git" dedğin yerlerde,
Aşk'tan hüküm giydirilmiş kuş ölüleri.
Kanatları demirden yavru serçeler,
Adını besmeleden sonra veriyor...

.........

Ve şimdi anladık ki :
Sonuna geldik birlikte başladığımızın…

Vazgeçtik,
Günden,dünden,ölüm için yürüyenden,
Çölde kuma bürünenden...

… / Ama ablalar çarmıha çocuk bezi asıyor
… / Ve kente aciz bir kuş konuyor gülüm…Kanatları demirden…




.....


HAYYALEL

"Peygamber onlara dedi ki: "Rabbim yerdeki ve gökteki her sözü bilir. O hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir."
(Enbiya Suresi : 4 )


mustafa onur