80'ine merdiven dayamis yasli baba ile onu ziyarete gelen 45 yasinda ve saygin bir isi olan oglu salonda oturuyorlardi. Hal-hatirdan, çoluk-çocuktan, havadan-sudan sohbet ettikten sonra oglu susmus, ayrilmanin sinyalini vermisti. O anda üzerinde oturduklari sedirin yanindaki pencerenin pervazina bir karga kondu. Yasli baba kargaya gülümseyerek biraz baktiktan sonra ogluna sordu: 'Bu ne oglum?'

Oglu saskin, cevapladi: 'o bir karga baba.'

Yasli baba kargaya biraz daha baktiktan sonra yine sordu: 'Bu ne oglum?'

Oglu daha da saskin, yine cevapladi: 'Baba, o bir karga'

Karga hâlâ pervazda, komik hareketlerle basini saga sola çeviriyor, basini yan yatiriyor, havaya bakiyor, sonra basini yine onlara çeviriyordu. Yasli baba üçüncü defa sordu: 'Bu ne oglum?'

Oglunun saskinligi sabirsizliga dönmüstü: 'O bir karga baba, üç oldu soruyorsun. Beni isitmiyor musun?'

Yasli baba dördüncü defa da sorunca oglunun sabri tasti ve sesini
yükseltti: 'Baba bunu neden yapiyorsun? Tam dört defadir onun ne oldugunu soruyorsun, sana cevap veriyorum ve sen hâlâ sormaya devam ediyorsun. Sabrimimi deniyorsun?'

Babasi -yüzünde hâlâ bir gülümseme- yerinden kalkti, içeri odaya gitti ve elinde bir defterle döndü. Bu bir hâtira defteriydi. Oturdu, sayfalarini karistirdi ve aradigini buldu. Sevgiyle gülümseye devam ederek sayfasi açik bir vaziyette defteri ogluna uzatti ve o sayfayi okumasini söyledi.

'Bugün 3 yasindaki minik yavrumla salondaki sedirde otururken yanibasimizdaki pencerenin pervazina bir karga kondu. Oglum tam 23 defa onun ne oldugunu sordu. 23 sorusunda da ona sevgiyle sarilarak, onun bir karga oldugunu söyledim. Rahatsiz olmak mi? Hayir! Onun sorusunu masumca tekrar edisi içimi sevgiyle doldurdu.'


'Rabbin, sadece kendisine kulluk etmenizi, ana-babaniza iyi davranmanizi kesin olarak emretti. Eger onlardan biri, ya da her ikisi senin yaninda ihtiyarlik çagina ulasirsa, sakin onlara 'öf' bile deme; onlari azarlama; onlara tatli ve güzel söz söyle.' (isra, 23)