sevgi değilmidir kimi zaman bizi bizden alıp götüren. bizi nereye gittiğini bilmediğin bir kuyuya sokan. sevgi değilmidir kimi zaman ne yaptığını bilemeden, gayesiz, sadece onun için yaşayan. sevgi değilmidir karşındaki insan sevmese bile delicesine seven. peki sevgi değilmidir bizim bu yaşamdaki en çok isteyip de kimi zaman bulup kimi zaman hüsrana uğradığımız.
ben çok sevdim birini. onun da beni çok sevdiğini sandım. buna inandım. ama artık adım gibi eminim ki, o beni sadece yüksek bir yere çıkmak için merdiven gibi kullandı. benim fikirlerimden yararlandı. benim ona gösterdiğim yol ona daima hep bir basamak yukarısı oldu. olsun be, ne yapayım. ha diyeceksiniz ki, sevdin de pişmanmısın? belki değilim belki öyleyim. aslında onu tanıdığım güne lanet etmek gerekir. onun bana yaptıklarına karşın. ama yapmayacağım. onu tanıdığımda, onunla daha çıkarken cebinde ev parası taşıyan bir adamdı. ama etrafı o kadar yiyici insanlarla dolu ki. bunu hep yemişler. bunu hep kullanmışlar. çok komik ama bir ben bunu yapamadım. beni tanıdıktan sonra görmediği yazlığı gördü, tatmadığı tatilleri tattı. belki hiç bulunmadığı ortamlarda bulundu. diyorum ya o beni sadece değişik gördü. çevresinden ayrı gördü. beni sevmedi o. hiç sevmedi hemde.
çalışırken benim bulunduğum ortam bile ona batardı. çünkü ben sosyal bir insandım. her ortamda rahatça dolaşabilirdim. onda bu yoktu. asosyal bir insandı. içkiliyken benimle işten çıkmam için yapmadığını bırakmıyordu. belki ona ağır geliyordu onun ortamından çok farklı bir yerde çalışmam. ve biliyormusunuz ki, neredeyse bu kavgalardan bıktığım anlarda işten ayrılmayı bile düşünür olmuştum. iyiki de yapmamışım.
o yanında hep herşeyiyle ilgilenen birini istedi ve o da bendim. olmaz olsaydım keşke.
onu tıpkı bir çocuğum gibi bakıyordum. hani bir anne evladının herşeyiyle ilgilenir ya aynı öyleydim. neden? sevdim diye! sevmez olsaydım.
sevmeyi, sevgiyi, sevilmeyi sevmiyorum artık.
çünkü; ben bu konuda hep aldanan kişi oldum...


Alıntıdır