Sen bende Aranması gereken bir numara oldun.....

Çok oluyor sen benden gideli. Artık her sabah seni düşünerek uyanmıyorum. Yada neden seni kaybettiğimi düşünmüyorum gün boyunca Adın kolay kolay telaffuz edilmiyor dilimde. Affet sevdim başkasını ben. Sana seni seviyorum diyebilmek için kaç gece uykusuz kaldım, tıpkı sen gittikten sonra ondan nefret ediyorum diyebilmek için uykusuz kaldığım gibi. Belki de bu kadar çabuk pes etmemeliydim.İsteseydim alırdım diyorum, ara sıra aklıma düştüğünde şahin bakışların. Sonra duruyor zaman isteyipte alamadığım binlerce şey var dendiğinde içimden bir yerden, İşte o an yelkovan kovalamaya başlıyor akrebi.. Sonra sen gene gidiyorsun benden.

Bu bir kaybediş romanıdır. Romanın devamı yok. Sayfa aralarına kağıt konulmamış. Kaldığı yerden devam etmek yok. Romanın ilk sayfasında başlıyorsun kaybetmeye .Zaten Son sayfası yok. Bu bir kaybediş romanıdır....

Roman kahramanı yalnızlığa hapsedilmiş. Gözlerindeki ışık karanlığın efendisi tarafından tutsak edilmiş. Yaşama sevinci ellerinden ayaklarından zincire vurulmuş, başka bir hücrede tutulan . Sonra sende varsın bu romanda. Ne uyuyorsun, ne yedi cüceler var yanında, nede bir kulenin en tepesinde saclarına gümüş taraklar değmekte. Sen kayıpsın. Tıpkı alınalı uzun zaman olan yap bozlardaki kayıp bir parça gibi. Sen kayıp parçasın. Yerine başka bir parçanın konulabilmesi söz konusu değilken. Sen yoksun. Sen bu sefer yoksun romanda. Sen olsan bir kaybediş hikayesi taşımayacak roman. Yaprak aralarına kurumuş bir gül konulan, okunduğunda mutluluk veren, güzel bir masal olacaksın. Sen yoksun ve Bu bir kaybediş romanıdır….

Acaba diyorum. Sen görüyor musun rüyalarında bende kalan senin izlerini. Ara sıra yakalayabiliyor musun gülüşümü yabancı yüzlerde. Yada şöyle söyleyeyim; Hiç sevildiğini hissettiğin oluyor mu. Adım düştüğünde aklına çıldırıyor musun benim gibi. Yoksa sende derin bir offf çekip, seninde yelkovanın akrebi kovalamaya başlıyor mu birbirlerini, saatlerce durduktan sonra. Üzülmüyorum gittiğine artık. Gitmen gerekti sen çok sevmiştin gittin diyorum. Haksızlık ettiğin tek şey benim seni sevmiş olmamdı. Hala yerin boş. Hala yap boz tamamlanamadı. Bazen içim ürperiyor, tüylerim diken diken oluyor. Gene aklıma düşüyor gülüşün.

Bu bir kaybediş romanıdır. Ve bu romanın hiç bir satırında, hiçbir kelimesinde Sen olmayacaksın.. Yolun acık olsun….



Edit....


Bu yazıda sanadır. Yüzünü göremediğimedir. Neden bu kadar mesafelerin girmesine izin verdin. Neden gülüşünü bana bakan gözlerini sakladın benden. Ben senden birşey istemedim. Belki bencilce yanımda ol dedim. Sevmeye devam et dedim. Aklının bir kenarında oluyum dedim. Haksızlık ettim sana değilmi. SEN mükemmel kişilik. Agzı olup dili olmayan sen. Seni cokk özledim. Hemde cokk. Lütffen sevgilim olamasanda. Yanımda ol... Bir şekilde ol işte... Sensizliğe daha fazla mahkum etme beni. Hadi dünyamdan giderken aldığın söndürdüğün bütün ışıklarımla yeniden doğ sabahıma. LÜTFEN....

Not:Kaptanın Seyir Defterinden Sitem Nidalari..