Cümlelerim daha çok devrilmeye başladı son zamanlarda...

Daha hızlı çöker oldu,karanlık tozlu...Akşamlarına...
Ve daha çabuk tükenmeye başladı herşey..

Daha bir donuklaştı bakışlarım..
Daha ağır ilerliyor artık Sensiz her saat...

Sonsuz her dakika...
Ve bırakmak vazgeçemediklerimi...
Daha derinlere inebiliyorum..

Artık nefesimi daha uzun tutarken,
Ve daha sert vuruyorum dibe..

Çığlıklarımı daha az yutarken...
Daha da sessizleşiyorum geçen her günde...

Daha da hissizleşiyorum..

Her daha çok Sensizleştiğimi fark ettiğimde...
Ve geçen her gün biraz daha az Sen kokuyorum.

Artık yaşamak daha zor,biraz daha kutsanmış her geceyi ve ölüm biraz daha yakın..Bulamadıkça aynalarda,Sende kalan beni...
Söküp atamadıkça içimden bende bıraktığın Seni...

Artık bilerek bekliyorum her henüz gelmeyişini ....


Ve daha açık seçik görüyorum gelmemeye daha fazla gecikişini...
Ve daha çok seviyorum Seni, Seni sevmeyi, Seni çok sevmeyi, Seni daha çok sevmeyi.

Artık daha çok korkuyorum hırpalamaya başka duraklarda bulduğum gölgeni.
Ve sonunda yastığıma dağıtıp rüyalarıma hapsettim Seni.
Hayalin daha canlı şimdi ve gözlerin daha nemli.
Daha dayanılmaz artık Seni Sensiz sevmek.
Ve daha imkânsız cebimde kalan son Seni bozdurmak,ismini tekrar tekrar susmak...

Kokunu her uyanınca unutmak...

Ve ben artık daha pervasız ve Sen daha insafsız...
Ve ben daha yalnız... Sen daha duyarsız.
Ve ben daha umarsız... Daha savunmasız... Daha dermansız.
Ve Sensiz her şey daha tuzsuz tatsız ve her yer daha ıssız daha bucaksız...