Un Ufak Olmaya Niyeti Olmayanlara


Kendinden Kaçar İnsan Yağmurlarda!



Simdilerde yıne herhangı bir çatıda şöyle alt taraflara doğru, Kalakalmış bir kırmızı kiremit olmayı istiyor.. Denizi bulmak İstemeyecek kadar altlarda! Hafıf nemli ,koyu ve açık kırmızıya bürünmüş bir kiremit...


Nasılsa çok kar, çok yagmur, çok dolu gordu. Öyle kolay kolay Eriyivermiyor. Unufak olmaya hiç niyetli değil!Herşeye dayanmayı Öğrendi bu çatıda.. Bu yağmur med-cezirleri önemli değil... Geldiği Gibi görünür ve yasanır hayat ama erimez kiremit... Şerbetlidir çünkü!


Hani beton dökerler günlerce güneşte bırakırlar da sularlar... Bakarlar sonra pişmiş, donuvermiş.. Kolayca erimez onun gibi ...Kırmadıkça!... Üzülmüyor artık!Nasırlaştırdı nasılsa yüreğe yakın bir yerlerini..

Şimdi sonbahar zamanı.. Kiremit üşüyor zaman zaman.. Ama sığınacak bır baca dibide aramıyor. Sadece Denizi bulmasın şimdilik yeter.. Görmesın.. Tahammülü yok kendine!.. Geldiği gibi yaşanıyor çünkü Herşey.. Kimbilir? Umutları elbise dolaplarındaki askılar kadar kimliksiz Bu mevsim... Adı eşgali yok!.. Rotası yok!... Deniz yok ki zaten! Yada kimbilir resimlerdeki kadar güleç inandıkları vardı... Belki rıhtıma yakın bu catıda yeniden denize donecegi gunu beklemede..O gunu ozluyor..


Yada gunesi...Yagmurlar basladı iste..Bu sonbahar cok yaprak doktu Kıremıt..Dokmeye dayanamayacagı kadar.. Kendini yerinden oynatacak kadar..

Copluk gibi hissediyor kendini...Icinde ne ararsan var bir copluk Kopuslar var,yollar var,olumler var,ozlemler var,denizin kendisi var..


Saklı tutuyor! Herbirseyi ...Acıyı,ozlemi,nefreti,kini... Sonbahar!Hep sarı yaprak..Hep cıplanmıslık..Sevmiyor pek.. Uzak baharlarda gomulu birseyler var nasılsa...Ama aceleci degil.. Hicte olmayacak..Nasılsa gelecek birgun ve geldigi gibi yasanacak.. Unufak olmadan..Binlerce ıslanıp yagmurdan, kurusada parcalara Ayrılmayacak..


Deniz uzakta simdi nasılsa...Rutubet yok..Hava kurur birazdan.. Sonbahar nasılsa...Sagı solu belli degil...Biraz hafifmesrep... Kiremit o !Kırmızısı gec kuruyan..Simdilik altlarda bir yerlerde Denizi gormeden yasayan..Nasılsa pusuda bu doga... Yagmurmudur karmıdır gelecek bilinmez ...Hesabı gorulmez.. Geldigi gibi yasanır..Herseyin bir kuralı varsa eger simdilik kural Denizi gormeden yasamak...


Sonbahar!Cıplak!Nu’leri bıle kıskandıracak kadar cıplak ve savunmasız!


Sonbahar!Bir dantel yumagı kıremite dolanmıs!Ama kiremitin odaları Hep beyaz!Hep beyaz!Sonbaharda bile beyaz!Sevmez silkelenip atacak atacak ustunden...


Sonbahar!

Gri hava,beyaz ay...Ve burnunda deniz kokusu...Ama koklamıyor..Koklamayacak kuruyana degin.. Sonbahar!Bir veda!Bir mektup!Anlasılmaz..Kiremitin capagına takılmıs...Donup bakıyor kendi ucuna ...Dokum hatası... Sonbahar!Tekir’e yakın daglar..Simdilerde morlanmıstır.. Sonbahar!Ayrılık belki..Eski bir siyah beyaz yol filmi..Niye olmasın? Sonbahar!Kiremitsel birsey yarıyarıya...Bir yuzu karanlık obur yüzü Aydınlık gibi..

Dunya gibi..

Geceyle gunduz gibi..

Sonbahar!Pembe kagıtlara,mavi kalemle yazmak gibi..

Denizi bulmaktan korkarak..


Alıntı...