gecenin şu ilk saatlerinde bir yerlerde gizlenen tek tük sancılar yine açığa çıktı.

istanbulun üzerine gülümseyen ay , yanıp sönen ışıklar , ince bir melodi tınında izlediğim mavi marmara;
yine sen varken, senleyken olan herşey yerinde ama senin dışında...

hani o bildiğim kızlardan degildin ya sen benim bildiğim kızlar nasıldı ?? yada cevabını merak ettiğin bir soruya cevap vereyim bildiğimi söylediğin kaç kız beni bu denli acıttı ??

HİÇ ,hiç sen dışında kimse bukadar acıtmadı beni.

çok yalan duydum belki çok sahte insan tanıdım ama hiç birini senin kadar işlemediğim için midir nedir bukadar sıkmadı canımı ...

alışmaya başladı zaten canımda sıkılmalara hep aşk degil herşeyi hayatın sıkmaya başladı beni.

insan geceleri daha bi kendi kendine kalıyor daha fazla düşüncelerine entegre oluyor saklandıkları, kaçtıkları elinde olmadan.

düşünüyorumda yine istemeden bana her söylediğin yalanda beni güçsüz kıldın halbuki çok inançlıydım ilkkez yada inanmaya ihtiyacım vardı sonuçta birşeylere muhtaçtım sana sarıldım ama sen bana sarılırken farkında değildin içimdeki boşluğun bunu şimdi anladım.

oysa sana bir bir anlatmıştım korkularımı sırlarımı sıkıntılarımı sana beni benim ağzımdan anlatmıştım kimseye yapmadığımdı bu yaptığım senin veya bir başkası için olmasada bu benim için inanılmazdı
çünkü teslim bayrağımdı bu sana değerini bilemedin.

bende çok içerledim küstüm sende mi dedim sende mi sustum...

demiştim ya sana keşke sevmeseydin beni ben hala seni düşünüyorum bir parça sende üzülmüşsündür diye bu yüzden bu keşkem ama sen bunu bile anlamıcak çoçukluğunla farklı tavırlardaydın.

şimdi ben birdaha senin olmayacağın bir hayata alışmanın sancılarını çekiyorum, sense yalanlarının izinde bana inat bir hayat kurmaya...

yine istanbul dert ortağım ve istanbula bırakıyorum göz yaşlarımı maviliğinde kayboluyorum istanbulun zaten bir istanbul olmalı tek şahidi bu ayrılığın

Emre Akkıran

Sevgilinin Anatomisi

Gerek yok sevgiyi aşkı anlatmaya...
Herkes nasılsa başından bir acı geçirmiş tecrübeli birer madur çoğu insan

Ozaman neyi anlatmalı ???

Mesela gözlerini anlatabilirim ben kendi adıma , herkes belki birşey bulur kendinde benim bu sözlerimde ama herkesin daha bir farklıdır sevdiği içinde.

Gözlerin gecenin karanlığında yolumu bulmama yardımcı tek bir ışık hüzmesi gibiydi. Yaklaştıkça heycan uyandıran , ürperten , beni ister istemez içine çeken bir ışıktı gözlerin.

Ya o çok sevdiğim gülüşün nede yakışırdı sana gülmek sanırım ilkkez baharı tam anlamıyla sen güldüğünde yaşadım; Çiçekler açmış gibiydi her yerde , beni benden alan bir büyü gibiydi humarsızca elimde olmadan kapılıyordum gülüşüne .

En tatlı melodiden daha daha güzeldi sesinde kelimeler , sen sölediğinde anlam buluyordu yeniden. Hitap sözcüklerini sen söylerken, daha bir hoş geliyordu dünya gözüme.

Demek buymuş yaşamak...

Bunları yazarken bile bir tebessüm oluyorsun yüzümde bir yerlerde gizlenmişsin demekki seni.

Arada birde olsa hoş bir süpriz kıvamında aklımdan geçiyorsun.

Her ne kadar her tebessümün ardından göz yaşı olsanda sana teşekkür ediyorum.
Çünkü hala ortak paylaşımlarımız var; Aynı gökkubbenin altında aynı Ay'dan ışık alıyoruz geceleri yada aynı Güneş doğuyor yine üzerimize ve ben sayende yaşadığımı anlıyorum.

Hüzün kokan tebessümlerim olsada bu iki duygudada sen varsın bende bu duyguları yaşadıkca sayende yaşadığımı anlıyorum; Her nekadar yaşamak sensiz buralarda acı versede dedim ya gizledim seni bende bir yerlere eyvallah diyebiliyorum bu sayede.

Eyvallah...

hayalini hatıralarımda bıraktığın için teşekkürler. (s)

Emre Akkıran