Gönül dağlarımın buzu eridi
İçimdeki sular çekti gel artık
Sevgi bahçesinin gülü kurudu
Yüreğimde tipi çıktı gel artık

Yüz gülse de yürek gözyaşı döker
Gönül dünyamıza,karanlık çöker
Ağyar bahçemize zakkumlar eker
Yüreğime hazan çöktü gel artık

Kalp gözüyle Hakk’ı göremez olduk
Erenler bağına giremez olduk
Hakikat sırrına varamaz olduk
Bu can bedenimden bıktı gel artık

Aşkın ateşinde çile pişirdim
Yürek semasına cemre düşürdüm
Kalpten kalbe giden yolu şaşırdım
Gözüm kanlı yaşlar döktü gel artık

Hazan vakti geldi,çiçeğim soldu
İçime hasretin melâli doldu
Hatıralar birer birer kayboldu
Ayrılık canımı sıktı gel artık

Boğuyor sevdamı gözlerin nemi
Ruhumu okşuyor aşkın meltemi
Kaldıramaz bu can gayri mâtemi
Hasret cana hüzün ekti gel artık

Nasıl unuturum hicran yasını
Seninle yaşadım aşkın hasını
Vuslatla sil gayri yürek pasını
Hasretin bendimi yıktı gel artık

Gönül kafesinden uçtu kuşlarım
Zemheri misali bütün kışlarım
Kâbusa dönüştü beyaz düşlerim
Gün ağardı şafak söktü gel artık


M.NİHAT MALKOÇ