Beni hatırlıyor musun?
Hani bir faraziye üzerine, yaptığınız yoruma takılıp, üç beş dakika, hafızanızı işgal etmiştim.
Hani sizi de müdafi müfrezeden sanarak, karşı görüşe mağlubiyeti sitem etmiştim.
Hani, saldırıya uğradığınız sanarak, dost bildiklerinize düşman niyetine, süngü çekmiştim.

Hani, “kelin merhemi olsa..,” dediğinizde dualarınıza umut ekmiştim.
Hani, karanlık gecelerin korkulu rüyalarına, kabuslarınıza mükerrer defalar, Euzü Besmele çekmiştim.
Hani canınıza kastedenlerin sunduğu semi, zehri sizin yerinize başıma dikip de içmiştim.
Hani üşüdüğünüz günlere kispet, bedenimi bedeninize elbise biçmiştim.

Hani bir yaz gecesinde, siz gökyüzünü süzerken yıldız yağmurları arasından size selam verip geçtim.
Hani mehtabın şavkı diye, sahilin eteklerinde seyrine doyamadığınız o kamer, o mahruti yüzü güleçtim.
Hani, bin bir güzidenin arasında, gözlerim bağlandığında, ben yine sizi seçtim.

Hani kucağınızda bir çift kırmızı karanfil bulmuştunuz ya, işte onları ben kestim.
Hani, çok ama çok susamıştınız da, eğilip bir kaba serinliği içmiştiniz, işte o kadeh bendim, o benim testim.
Hani mahzun olmuştunuz ya, bir sesin geldiği tarafa dönüp; “bende çok aziz hatırası vardır!” dediğiniz ses, işte ben o sestim.
Ve ben, seninle yollarımın kesiştiği tarihten bu tarafa, bütün keşmekeşliklerle muhabbeti kestim.

Şimdi intihar etmek için, kirpiklerinizden bir ok kestim.