hayat bazen doğruları söylemez insana
kimi zaman bir taş parçasının altında gizlidir yaşamın
kimi zamansa tam gözlerinin içindedir
görmek istediğinde görürsün
kara dumanlı bacalar altında yeşeren bir fidan gibi
hayata aciyla başlarsın
hayallerin umutlarınla ilerlerken
bir de bakarsın ki aslında olduğun yerdesin
sonra düşünürsün
bir göz kırpımı kadar mi bu hayat
yoksa bir nefeslik mi...

hayatım tozlu bir raf gibi eski püskü bir yığın anı
ama hayat işte
kimi yerinde kavuşmak sevgiliye
kimi yerinde yıkık dökük virane bir ev misali yaşatır seni bir ömür
bir çiçek bile derde dermanken
kamyonlarca mutluluk bile güldüremez seni
bir içki şişesinde bulursun belki kendini
belki de yalnızlığın kucağında
seni seviyorum demek güzel olsa da
saklarsın bazen nedenini bilmeden
söylemezsin neleri değiştirceğini bilemeden
sonrada kaçanlara gidenlere geri gelmeyenlere bir yığın laf dökersin
hayatı kaçırmayayım dersin ve kendini bir yoklukta bulursun
şimdi ne olucak dersin
bir ses duyarsın içinin en derin yerlerinden
anla bakalım nerde yanlış yaptın... ?

alıntıdır