Bana hep umutları, güzellikleri anlattın...
Belki de benim gerçekler karşısında üzülmemem içindi bütün bu çabaların.
Ben seninle hayallerimin gerçekleşeceğine inandım...
Elinden tutunca o kocaman devleri bile yeneceğimizi sandım.
Çocukluk işte...
Hatta o kocaman yüreğin beni sararken, hayat beni yıpratamaz sandım,
Aldandım...
Artık o küçük kız değilim babacığım...

Hadi bana gerçekleri anlat: hayatın acımasızlığını, insanların nankörlüğünü, sevginin her zaman galip gelmeyeceğini, sen elimden tutarken bile bizi vurmaya çalışabileceklerini, hiç suçu yokken öldürülen minicik bebekleri, onların birden yok olan umutlarını.

Sokak ortasındaki boş hesaplaşmaları anlat,çete kavgalarını, insanların kendilerini başarılarıyla değil de, güçleriyle kanıtlamaya çalıştıkları Dünya'ya anlat.Her gün ölen binlerce suçsuz insanı, bebeklere bile nasıl canice tecavüz edildiğini anlat, başlık parası ile mal gibi satılan kızları, onların yok olan umutlarını, gözlerinden aniden silinen ışıltıyı anlat.

Hızla yayılan okullardaki şiddeti, amacından saptırılan TV programlarını, birden kanın gövdeyi götürdüğü spor karşılaşmalarını anlat....

Bir annenin çocuğunu uyuşturucu batağından kurtarmak isterken çektiği sıkıntıları, verdiği mücadeleyi, çırpınışları anlat,sadece çocuk doğurmakla anne- baba olunmayacağını bilmeyenlerin meydana getirdikleri çocuğu nasıl bir hayatın beklediğini anlat...

Korkma sakın üzülürüm diye çünkü artık ben de görüyorum hayallerimizin sadece masallarda kaldığını...

NOT: Biliyorum sen her zaman benim umut ışığım olacaksın. Ve ben senin masallarını dinlerken mutlu olan küçük kızın olarak kalacağım... Şimdi dinle ben de sana babasını çok seven kızın masalını anlatacağım...