İnsanın sebebini açıklayamadığı.. belki de sebepsiz zannettiği ruh daralmalarımız aslında hiç de sebepsiz değil.

Can sıkıntılarının en önemli sebebi bir hakikat arayan ruhun hakikat arayışının göz ardı edilmesidir.

İnsanoğlu sadece gözüyle gördüğü şeylerle yani maddeyle çok meşgul olduğundandır ki, ruhundaki bu arayışın farkına varmaz. Farkına varsa da ruhunun bu seslenişini bir şeiklde bastırmaya, duymamaya çalışır. Hakikat arayışının göz ardı edilmesinin neticesinde ise ruh sesini can sıkıntıları ile (ki; bu ileride bunalımlara dönüşecektir.) duyurmaya çalışır.

Ruhlarımızın aradığı en büyük haikat ise ALLAH'tır.

Fakat insanoğlu en büyük hakikat olan ALLAH'tan kaçar.
Oysa insanın yaşanması zor zannederek kaçtığı tek bir ALLAH inancı, yaratıcısını tanıması ve Rabbinin isteklerini yapması bütün bunalımlarını ortadan kaldıracak en kolay ve bir tek yoldur.
ALLAH'a kulluk etmek insanın nefsine külfet görünüyor.
Fakat günde beş vakit ibadet külfetinden kaçan insan cahilliği ile sinek ısırmalarından kaçıp yılanların ısırmasına yakalanıyor.

Çünkü kulluk gıdasından mahrum bırakılan bir ruh bunalımlarla dünyada perişan olurken ahiret saadetinden de mahrum kalıyor.

Bir limon çekirdeğinden elma ağacı çıkaramayız.
Bir tavuk yumurtasından da bir ördek...
Bir kavun çekirdeği kavun olmak için programlıdır. "Ben bir kavun olacağım" der ve asla bir karpuz olmaz.
Yaratılan her şey için geçerlidir bu.

İnsan da ibadet için yaratılmıştır.

Ebedi bir zata kul olmak için yaratılan ruh ve kalblerimiz bu iştiyaktan asla vaz geçemezler. Ve O ebedi zatı anmadan ve O'na secde etmeden asla huzur bulamayacaklardır.

Bir çekirdeğin iki neticesi yok mudur?
Ya gayret edip toprağın üstüne çıkar... çiçek açar, meyve verir.
Ya da toprağın altında börtü böceğe teslim olup çürüyüp gider.

Elbette insan için de iki netice var:
Ya fıtratının gereği olan tek bir ALLAH'a iman ve ibadet ederek dünya toprağından cennete çiçek açacak,
ya da nefis haşeratına teslim olup insaniyetini çürütecektir.

Yani fıtrat yalan söylemez!