Gunun son dersinin sonuna gelinmisti. Ogrenciler cikmak icin
sabirsizlaniyordu. Defter ve kitaplarini cantalarina koydular. Zil
calar calmaz, disari cikmak icin hazirdilar. Yalniz, Ali
hazirlanmamisti.Gecikmek icin de elinden geleni yapiyordu.Nihayet zil
caldi. Ogrenciler bir anda kapiya yoneldi. Ali, yerinden kalkmadi.
Agir agir esyasini topladi. Bir yandan goz ucuyla ogretmenine bakiyor,
bir yandan da arkadaslarinin gitmesini bekliyordu.



Ogretmeni, onun bu hâlini fark etti:
- Hayrola Ali, dedi. Eve gitmeyecek misin?



Ali, son arkadasinin da ciktigini gorunce cevap verdi:
- Sizinle konusmak istiyordum ogretmenim.
- Peki, dedi ogretmeni. Ne soyleyeceksin bakalim?
- Ahmet arkadasimiz var ya…
- Evet, ne olmus Ahmet'e?
- Durumlari pek iyi degil galiba. Annesi, beslenme cantasina pekiyi
seyler koymuyor.
- Ee?
- Ona yardim etmek istiyorum. Ama benim yardim ettigimi bilirse
uzulur. Gunde bir simit parasi biriktirip her hafta size versem, siz
de ona verseniz?





Cebinden bir avuc bozuk para cikarip ogretmenin masasinin uzerine
koydu. Nurhan Ogretmen, paraya dokunmadi. Sandalyesine oturup
dusundu.Ali hakkindaki bilgilerini yokladi. Bildigi kadariyla
ailesinin durumu pekiyi degildi. Bu caliskan ve sevimli ogrencisi, ne
kadar da iyi niyetli ve dusunceliydi. Zengin bir ailenin cocugu
degildi. Buna ragmen yardim etmek istiyordu. Ustelik yardim ettiginin
bilinmesini istemiyordu.



Nurhan Ogretmen:
- Dur bakalim Ali, dedi. Bildigim kadariyla sizin de maddî durumunuz
pekiyi degil. Yanlis mi biliyorum?
- Dogru biliyorsunuz ogretmenim. Babam gundelikci. Cogu zaman is
bulamiyor. Ama ben de calisiyor, para kazaniyorum.
- Nerede calisiyorsun?
- Simit satiyorum.



Nurhan Ogretmen yine durup dusundu. Iyiligin bu kadarina ne demeliydi
simdi. Bunun gerceklesmesi zordu. Onu, bundan vazgecirmek icin bir
care bulmaliydi. Bunu yaparken, sevimli ogrencisini de kirmamaliydi.
Onunla biraz daha konusursa, belki bir yolunu bulurdu.



Nurhan Ogretmen, Ali'ye dondu:
- Buyuyunce ne olmak istiyorsun, diye sordu.
- Cok zengin bir isadami…
- Nicin?
- Insanlara daha cok yardim etmek icin…
- Guzel, dedi Nurhan Ogretmen. Bak simdi Ali, Ahmet'in ailesinin
durumu pekiyi degil; bu dogru. Ama sizinki de bundan pek farkli degil.
Istersen acele etme; cok zengin oldugun zaman insanlara yardim
edersin.Olmaz mi?
- Olmaz, dedi Ali. Simdi yapmaliyim.
- Neden olmaz?
- Uc sebepten dolayi olmaz.



Birincisi: Bu para zaten benim degil. Iyilik ettigim icin Allah, beni
insanlara sevimli gosteriyor. Insanlar da bundan etkileniyor, daha cok
simit aliyorlar. Bu sayede gun boyu calisanlardan bile fazla simit
satiyorum. Hele mahallede Hasan Amca var, her gun iki simit alip
guvercinlere veriyor.


Ikincisi: 'Agac yas iken egilir.' deniliyor. Simdiden iyilik yapmayi
ogrenmezsem buyudugumde hic yapamam.


Ucuncusu ise daha onemli: Buyudugum zaman cok zengin bir isadami olmak
istiyorum. Zamaninda yatirim yapmayanlar buyuk isadami olamazlar.



Nurhan Ogretmen, karsisinda buyuk biri varmis gibi dinliyordu:
- Bu sonuncusunu pek iyi anlayamadim, dedi.?


- Aciklayayim ogretmenim, dedi Ali. Simdi, cok zengin olmadigim icin,
ancak gunde bir simit parasi kadar yardim edebiliyorum. Bundan
fazlasini veremem. Allah, Cennet'i gucu kadar iyilik edene veriyor.
Simdi gucum bu olduguna gore Cennet'in fiyati birkac simit parasi
kadardir. Eger zengin olmadan olursem birkac simit parasiyla Cennet'e
girebilirim. Bundan daha kârli bir yatirim olur mu?



Nurhan Ogretmen'in gozleri dolmustu. Basini 'Evet' anlaminda sallarken
Aliyi evine yolladi.





Sinifa geri donerken okulun bosaldigini fark etti. Esyalarini toplamak
icin masasina dondugunde Ali'nin biraktigi parlarin masaustunde
kaldigini fark etti. Sandalyesine gayri ihtiyari oturdu ve paralari
eline aldi. Hicbir para ona bu kadar kiymetli gelmemisti. Sanki elinde
dunyanin en kiymetli incilerini, yakutlarini, elmaslarini tutuyordu.
Hatta bu paralar onlardan bile kiymetliydi. Oyle bu paralar, Bu bozuk
SIMIT paralari, Cenneti satin alabilecek paralardi. Sanki hic birakmak
istemeyen bir duygu ile simsIki kavradi bu bozuk simit paralarini.





Oturdugu yerden kalkamadi Nurhan Ogretmen. Icinin doldugunu, Tarif
edilemeyen duygulara boguldugunu hissetti. Birden bosalan saganak
yagmurlar gibi aglamaya basladi. Agladi … Agladi.





Kendine geldiginde aksam olmustu. Yavas yavas siniftan cikip okuldan
ayrilirken bekci Sadik ' Bozuk Simit paralari ile cenneti satin
almak, Bozuk Simit paralari ile cenneti satin almak' diye Nurhan
ogretmenin sayikladigini duydu. Bekcinin hayretler icinde ' Ne dediniz
hocam ' demesini bile duymayan Nurhan ogretmen bekcinin saskin
bakislari altinda aksamin alaca karanligina karisivermisti





Yazari bilinmiyor ....

çok güzel paylaşım teşekkürler.....

rica ederim..