ölümüne diyemi başlar her aşk? hiçkimse bilmezmi
yaşamanın ölmekden daha zor olduğunu?
aşkın sadece mutluluk getirmediğini ve
acıyla yaşamanın ölmekden daha zor olduğunu kimse bilmezmi?

yoksa görmek istemediğindenmi bu habersiz gülüşleri?
her aşkmı kötü biter acaba ölümüne diye başlayan
her aşıkmı dayanılmaz kalp ağrılarıyla uyandığı gün
yaşamak yerine ölmeyi seçer? aşk dedikleri

bu kadar zormu olmalıydı canlarmı almalıydı
oysa masum olmalıydı her aşk mutlu bitmeliydi
imkansız aşklar şarkılar filmler için varolmalıydı.
birbirini sevipte kavuşamayanlar araya giren
yalanlar,insanlar, mesafeler,

sevdiği incinmesin diye kendini ateşe atanlar,
karşılıksız aşklar ve belki %1 mutlu sonlar, uykusuz geceler,
dayanılmaz sancılar, tükenmiş umutlar, haykırışlar,
sessizlikler, çaresizlikler, gözyaşları...

daha neler neler can yakan
ne varsa tutup aşkın içine koymuşlar
sanki bunun için dayanılmaz kalp ağrılarının adını
kıymet bilmezlik koymuşlar.

aşka
en masum en savunmasız halinle girerken sen
''insanı sadece en sevdiği acıtabilirmiş'' derken satırlar,
sen hala inanmayıp yazılanlara bana bunu yapmaz derken en sevdiğin için
hiç beklemediğin bir zaman
en sevdiğin gelip senide acıtır. geride sana kalansa keşkeleridir
masum sandığın bu aşkın..


herşey o gün başlar aslında etlerini parçalarlar sanki
delik deşik olmuş yüreğini hesaba tutarlar
öyle yanarki canın azrail çıksa karşına ölümü nimet sayarsın.
ama bu haksızlık sen hiç düşünmedinki

böyle olacağını onun birgün canını yakacağını hiç hesap
etmeden teslim ettin kendini ve yenildin
ona deil aşka deil sen kadere yenildin.

şimdi bütün ayrılık şarkıları sizi söyler yazılmış
bütün satırlar onadır artık o gün gün unuturken
seni senin öğrendiğin onsuzluğa alışmaktır.