Hep “dost” diye andı, “dost değil” iken
Yar mıydı, ağyar mı, anlayamadım
Kuruldu, “yüreğim” post değil iken
Çar mıydı kral mı anlayamadım

“Hücrelerim” alıp kendi safına
Nöbetçi eyledi, çelik kapına
Bırakıp sevdamı kul insafına
Şer miydi melek mi anlayamadım

Alnıma yazılan, bilirim “kader”
Bazen saadettir, bazen de keder
Sanırdım ki gönül, bunu hisseder
Sır mıydı malum mu anlayamadım

Varılmayan hedef, tükenmeyen yol
Kapısız bir kale, zindan, karakol
Kim giyse, bu libas, öylesine bol
Dar mıydı umman mı anlayamadım

Dost olan Yunus’tur, o dosttan ırak
Yunus; gönlü gani, o çölden kurak
Koşa koşa geldim, herhal son durak
Var mıydı yalan mı anlayamadım

Bir sükût-u hayal, ömür çileli
Ben kalem o silgi bildim bileli
Belki bir oyundu(!) “zarlar hileli”
Car mıydı düşeş mi anlayamadım

Sus be, şairim sus!.. Bu sitem bitsin
“Kadir’in kaderi” deyiver gitsin
Sevdayı bilmeyen dostluğu netsin
Kar mıydı zarar mı anlayamadım