Gonul defterimin son sayfasina gozyasi murekkebimle gelmemeyisini yaziyorum.Solan yapraklari biriktirdim, sol yanimdan biraz kan kirmizi ekledim, kalmamais mecalimle gelmemeyisini yaziyorum.
Halbuki vuslatina hasrettim sevdanin, yuregine hayrandim yarin.Umudumu katik yapip, hayallerimle suslemistm yarinlari.En cok seni yazmak istemistim gonul sarayima.Ne garib, simdi sensizligi yaziyorum.
Hitabim sanadir ey yar, yuregimin derinlerine indin, istesemde cikmiyorsun, ruyalarimida gaspediyor, zamanimi caliyorsun.Varligin yok ya, yoklugun neden var.Tarifi imkansiz acilari yazacaktim da kalemim varmadi, kalbimden izin cikmadi.Gidisini yazamadim kalkipta dustugum yerden ama simdi gelmemeyisini yaziyorum iste.
Susmak vardi ya hasretin zemheri sogugunda, isinmak icin gunesin ihtiyacim var yar.Alev alev yandigim gecelerde bile usuyordum oysa, anlamsiz sozlerinide anlamaktayim simdilerde.Onlar gelmeyeceginin kara habercisiymis meger.
Dertlerimin dermaniydin , yarinlara dair umudumdun, sonsuzlga giden yolda parcamdin.Bilsen sen varken bir yerlerde, sensizligi yazmak nasil zor.Sanmaki aciyi unuttu, sensizligi tadan bu yurek, bunun icin ancak olmem gerek.Sevdani bende birakma yar, al gotur meçhullere.Ne yaparsan yap, yeterki kalemin artik sensizligi yazmasin.